6. اهل بهشت یَا ابْنَ جُنْدَبٍ لَا تَقُلْ فِی الْمُذْنِبِینَ مِنْ أَهْلِ دَعْوَتِکُمْ إِلَّا خَیْراً وَ اسْتَکِینُوا إِلَى اللَّهِ فِی تَوْفِیقِهِمْ وَ سَلُوا التَّوْبَةَ لَهُمْ. فَکُلُّ مَنْ قَصَدَنَا وَ تَوَلَّانَا وَ لَمْ یُوَالِ عَدُوَّنَا وَ قَالَ مَا یَعْلَمُ وَ سَکَتَ عَمَّا لَا یَعْلَمُ أَوْ أَشْکَلَ عَلَیْهِ، فَهُوَ فِی الْجَنَّةِ. پسر جندب، دربارۀ گناهکاران از هم کیشان خود جز به نیکی سخن نگو، از خدا براى آن ها توفیق بخواه و تقاضای توبه کن. هرکس به ما توجه کند، ما را دوست بدارد، با دشمنان ما رابطۀ دوستى نداشته باشد و آنچه می داند بگوید و دربارۀ آنچه نمی داند یا بر او مشتبه است، ساکت باشد، اهل بهشت است. 7. امید و خوف یَا ابْنَ جُنْدَبٍ یَهْلِکُ الْمُتَّکِلُ عَلَى عَمَلِهِ وَ لَا یَنْجُو الْمُجْتَرِئُ عَلَى الذُّنُوبِ الْوَاثِقُ بِرَحْمَةِ اللَّهِ. قُلْتُ: فَمَنْ یَنْجُو؟ قَالَ: الَّذِینَ هُمْ بَیْنَ الرَّجَاءِ وَ الْخَوْفِ. کَأَنَّ قُلُوبَهُمْ فِی مِخْلَبِ طَائِرٍ شَوْقاً إِلَى الثَّوَابِ وَ خَوْفاً مِنَ الْعَذَابِ.پسر جندب، كسى كه به اعمال [خوب] خود اعتماد کند، هلاک مى شود و هرکس بى باکانه گناه می کند و دل به رحمت خدا بسته، نجات نخواهد یافت. عرض کردم: «پس چه کسى نجات مى یابد؟» حضرت فرمودند: «كسانى كه حالشان میان خوف و رجا باشد؛ [یعنى نه خوفشان آن چنان است كه از آمرزش گناهانشان ناامید باشند و نه امیدوارى آنان به رحمت خداوند آن چنان است كه جرئت ارتكاب گناه را داشته باشند.] گویى قلب هاى آنان در چنگال پرنده اى است [كه هر لحظه احتمال مى رود آن را در چنگال خود بفشارد یا آن را رها كند و آنان رهایى یابند.] هم شوق به ثواب در دل هایشان وجود دارد و هم خوف از عذاب.» 8. نشاط درخشان یَا ابْنَ جُنْدَبٍ مَنْ سَرَّهُ أَنْ یُزَوِّجَهُ اللَّهُ الْحُورَ الْعِینَ وَ یُتَوِّجَهُ بِالنُّورِ فَلْیُدْخِلْ عَلَى أَخِیهِ الْمُؤْمِنِ السُّرُورَ. پسر جندب، هرکه خوش حال مى شود از اینکه خداوند حوریه را به ازدواج او در آورد و با چهره اى درخشان بیاید، باید دل برادر مؤمن خود را شاد کند. 9. خواب نیاز یَا ابْنَ جُنْدَبٍ أَقِلَّ النَّوْمَ بِاللَّیْلِ وَ الْکَلَامَ بِالنَّهَارِ فَمَا فِی الْجَسَدِ شَیْ ءٌ أَقَلُّ شُکْراً مِنَ الْعَیْنِ وَ اللِّسَانِ فَإِنَّ أُمَّ سُلَیْمَانَ قَالَتْ لِسُلَیْمَانَ: «یَا بُنَیَّ إِیَّاکَ وَ النَّوْمَ فَإِنَّهُ یُفْقِرُکَ یَوْمَ یَحْتَاجُ النَّاسُ إِلَى أَعْمَالِهِمْ.» ای فرزند جندب، هرچه می توانى خواب شب و صحبت کردن روز را کم کن که در بدن انسان عضوى ناسپاس تر از چشم و زبان نیست. مادر سلیمان به فرزندش گفت: «پسرم، بپرهیز از خواب؛ چون در روزى که مردم به اعمال خود نیاز دارند، خواب تو را نیازمند می کند.» 10. دام شیطان یَا ابْنَ جُنْدَبٍ إِنَّ لِلشَّیْطَانِ مَصَائِدَ یَصْطَادُ بِهَا فَتَحَامَوْا شِبَاکَهُ وَ مَصَائِدَهُ. قُلْتُ: یَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ وَ مَا هِیَ؟ قَالَ: أَمَّا مَصَائِدُهُ فَصَدٌّ عَنْ بِرِّ الْإِخْوَانِ وَ أَمَّا شِبَاکُهُ فَنَوْمٌ عَنْ قَضَاءِ الصَّلَوَاتِ الَّتِی فَرَضَهَا اللَّهُ. أَمَا إِنَّهُ مَا یُعْبَدُ اللَّهُ بِمِثْلِ نَقْلِ الْأَقْدَامِ إِلَى بِرِّ الْإِخْوَانِ وَ زِیَارَتِهِمْ. وَیْلٌ لِلسَّاهِینَ عَنِ الصَّلَوَاتِ النَّائِمِینَ فِی الْخَلَوَاتِ الْمُسْتَهْزِءِینَ بِاللَّهِ وَ آیَاتِهِ فِی الْفَتَرَاتِ. أُولَئِکَ الَّذِینَ لا خَلاقَ لَهُمْ فِی الْآخِرَةِ وَ لا یُکَلِّمُهُمُ اللَّهُ وَ لا یَنْظُرُ إِلَیْهِمْ یَوْمَ الْقِیامَةِ <وَ لا یُزَکِّیهِمْ وَ لَهُمْ عَذابٌ أَلِیمٌ>.( آل عمران، 77.1) ای پسر جندب، شیطان را دام هایی است که با آن ها شکار می کند؛ پس خود را از دام ها و تله های او نگاه دارید. گفتم: «ای پسر پیامبر، آن دام ها کدام است؟» فرمودند: «اما دام های شیطان، یکی جلوگیری از نیکی کردن در حق برادران است و اما تله های او، سهل انگاری در گزاردن نمازهایی است که خدا واجب کرده است. آگاه باش، همانا خداوند به چیزى مانند گام برداشتن در راه نیکى به برادران و دیدار آن ها بندگى نشده است. واى بر غفلت کنندگان از نماز؛ خواب رفتگان در خلوت ها و آن ها که در زمان ضعف دین، خدا و نشانه هایش را تمسخر مى کنند. آن ها هیچ بهره اى در آخرت ندارند. خداوند در روز قیامت با آن ها سخن نمى گوید، به آن ها نگاه نمى کند، آن ها را نمى بخشد و برای آن ها عذابى دردناک است.» 11. اندیشۀ آخرت یَا ابْنَ جُنْدَبٍ مَنْ أَصْبَحَ مَهْمُوماً لِسِوَى فَکَاکِ رَقَبَتِهِ فَقَدْ هَوَّنَ عَلَیْهِ الْجَلِیلَ وَ رَغِبَ مِنْ رَبِّهِ فِی الْوَتْحِ الْحَقِیرِ وَ مَنْ غَشَّ أَخَاهُ وَ حَقَّرَهُ وَ نَاوَاهُ جَعَلَ اللَّهُ النَّارَ مَأْوَاهُ وَ مَنْ حَسَدَ مُؤْمِناً انْمَاثَ الْإِیمَانُ فِی قَلْبِهِ کَمَا یَنْمَاثُ الْمِلْحُ فِی الْمَاءِ .