✅همکاری‌های امنیتی برای مقابله با جریان اسلامی در کشورهای وابسته به غرب✅ به گفته‌ی دمارانش همکاری گسترده‌ای با فهد ولی عهد عربستان سعودی در ماجرای تصرف حرم مکه توسط جهیمان العتیبی در سال ۱۹۷۹م صورت گرفت. نویسنده کتاب به صورت بسیار مبهم به ماجرا اشاره می‌کند . اما می‌دانیم که نیروهای فرانسوی بنا بر افشاگری اخیر و روایت الجزیره عربی با گازهای اشک‌آور بسیار به مسجدالحرام وارد شدند و توانستند نیروهای جهیمان را کشته و حرم را آزاد کنند. این اقدام با توجه به ممنوعیت ورود کفار و مشرکین به فضای حرم و حرمت خون مسلمان در حرم یک اقدام خلاف دینی توسط حکومت سعودی محسوب می‌شود. (‌ص ۳۰۴) او هم‌چنین در همان روزگار با ولیعهد سعودی فهد دیداری داشته است که درباره آن چنین می‌نویسد:« شاهزاده فهد به من گفت: می‌دانید ما همه پول دنیا را در اختیار داریم و همه نفت دنیا را و با نفت بشکه‌ای سی‌وهشت دلار بیش از آن چه که نیاز داریم پول درمی‌آوریم. ولی به هیچ طریقی افراد یا سرباز کافی برای دفاع از سرزمین پهناور خود نداریم.» من چند ماه بعد در دیدار با او دوباره همین بحث مطرح شد و من اظهار کردم:« خوب والا حضرت ما هم روی این مساله زیاد فکر کرده‌ایم و فقط یک راه حل ممکن برای معمای شما به نظرمان رسیده است. انگلستان دقیقا در حال حاضر در جریان منحل کردن چندین گردان «گورخا» است . نیروهای گردان گورخا عالی‌ترین مردان جنگ‌جو در دنیا هستند . آن‌ها از نظر فیزیکی بسیار مقاوم هستند و از اهالی کوهپایه‌های هیمالیا هستند. و ضمن این سرسختی دیسیپلین و نظم انگلیسی را نیز کسب کرده‌اند و مرتب و منظم گشته‌اند. آن‌ها نفرات افسانه‌ای هستند. من آن‌ها را در آفریقا به هنگام اجرای عملیات و نیز در نبر کاسینو طی حمله متفقین به ایتالیا در جنگ جهانی دوم دیده‌ام. ‌‌آن‌ها متخصصان ضدتروریست نیستند اما مبارزینی مقاوم و عالی هستند. والا حضرت من اگر به جای شما بودم یک بریگاد از این مزدوران ارزان‌قیمت را استخدام می‌کردم این‌ها نه گرفتاری سیاسی به دبنال دارند و نه مشکلات مذهقبی و می‌توان ‌آن‌ها را در وسط دریای سرخ مستقر ساخت و توسط تعداد کمی هلی‌کوپتر و قایق‌های تندرو جابجایشان کرد.» شاهزاده فهد به آرامی خندید و گفت:« این فکر خوبی است» بعد اما لحظه‌ای مکث کرد و اخم‌هایش در هم رفت و گفت:« ولی کنت عزیز این غیرممکن است می‌دانید این مساله به آبروی اعراب برمی‌گردد و آن‌ها از خود ما نیستند.» (‌ص ۲۰۷)