💠 ایمان و عمل 🔸 آن نفسی که موضوع است، آن موطن نفسانیات و خُلقیات انسان است؛ انسان بدون این بُعد و این جنبه از وجودی یک انسان ناقصی است که نه می تواند عمل را به عقاید و معارف تبدیل کند و نه می تواند ایمان خود و حقایق عقلی و قلبی خود را به عمل برساند. بله، صالح انسان را به سعادت می رساند ﴿وَ الْعَصْرِ ٭ إِنَّ الْإِنْسانَ لَفی‏ خُسْرٍ ٭ إِلاَّ الَّذینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ﴾[1] اما آن موطن متوسطی که ایمان را به عمل می رساند است. 🔸 بسیاری از افراد هستند که ایمان دارند اما در مرحله عمل عاجزند چرا؟ چون این موطن و جایگاه در نفس آنها خالی است، پر نکرده اند، خلأ دارد و نه ملأ. اگر ملأ شد «الملئان اوجب الفیضان»؛[2] اگر پُری اتفاق افتاد به جوارح انسانی می نشیند «الملئان اوجب الفیضان»، اگر ایمان پر شد و اگر ایمان به حوزه اخلاق ریخت و اخلاق پر شد، آن گاه است که عمل از انسان جاری است. [1]. سوره عصر، آیات1 ـ 3. [2]. پیمانه چون پر شود لبریز گردد. ◀️ سلسله سخنرانی های اخلاقی تاریخ: 1399/09/06 🆔 @m_vaezjavadi