جایگاه اصلی وحی اراده تشریعی خداوند است وحی هم در دو قالب کتاب و وحی بیانی نزول یافته است. آنچه در قالب وحی انزال می‌یابد تا در قالب علم قرار نگیرد استفاده از آن دشوار است، درست مانند باران، لذا خداوند فرمود: «أَنْزَلَ مِنَ السَّمَاءِ مَاءً فَسَالَتْ أَوْدِیَهٌ بِقَدَرِهَا فَاحْتَمَلَ السَّیْلُ زَبَدًا رَابِیًا وَمِمَّا یُوقِدُونَ عَلَیْهِ فِی النَّارِ ابْتِغَاءَ حِلْیَهٍ أَوْ مَتَاعٍ زَبَدٌ مِثْلُهُ کَذَلِکَ یَضْرِبُ اللَّهُ الْحَقَّ وَالْبَاطِلَ فَأَمَّا الزَّبَدُ فَیَذْهَبُ جُفَاءً وَأَمَّا مَا یَنْفَعُ النَّاسَ فَیَمْکُثُ فِی الْأَرْضِ کَذَلِکَ یَضْرِبُ اللَّهُ الْأَمْثَالَ؛ از آسمان آبى فرو فرستاد پس رودخانه ‌هایى به اندازه گنجایش خودشان روان شدند و سیل کفى بلند روى خود برداشت و از آنچه براى به دست آوردن زینتى یا کالایى در آتش مى‏‌گدازند هم نظیر آن کفى برمى ‏آید خداوند حق و باطل را چنین مثل مى‏‌زند اما کف بیرون افتاده از میان مى ‏رود ولى آنچه به مردم سود مى ‏رساند در زمین [باقى] مى‏‌ماند خداوند مثلها را چنین مى‏‌زند»(رعد/۱۷). (ره) ۱۳۹۹ 🆔 @m_vaezjavadi