🔰 حجت الاسلام اسدپور در این جلسه به بیان یکی از مؤثرترین مؤلفه های ممیّز فقهی امام که همان بحث خطابات قانونیه است پرداختند. در بیان حضرت امام خطابات شرعی نوعا‌ً و غالباً ‌از جنس خطابات قانونیه هستند. ▫️فارق اصلی خطاب قانونی و شخصی در این است که در نگاه قانونی به احکام شرعی، شارع به عنوان یک قانونگذار لحاظ می شود که ابتدا بر اساس مصالح و مفاسد واقعیه حکمی را جعل می کند و سپس برای اینکه حکم، شرایط اجرا را پیدا کند آن را مقیّد به قیود یا مختصات و تبصره هایی می کند در حالی که در خطاب شخصی نوع نگاه به شارع مانند یک مولای عرفی است که شخص خاصی را در موقعیت خاص مورد خطاب قرار داده است. ▫️تولید نظریه خطابات قانونیه در نگرش فقهی امام ثمره تغییر رویکرد فردی به رویکرد اجتماعی است. در این نوع نگاه به فقه، کارکردهای عقلایی و اجتماعی احکام و مسأله ثابتات و متغیرات در کانون توجه قرار می گیرد. ▫️البته نوع نگاه اجتماعی به فقه خود در یک دستگاه مفهومی خاص تولید شده که سعی می کند میان فقه اکبر (عرفان) و فقه اوسط (اخلاق) و فقه اصغر (شریعت) یک رابطه طولی لحاظ کند که ثمره آن دیدن فقه به عنوان تئوری واقعی اداره انسان است. ▫️اما نهایتاً‌ اثر بحث خطاب را می توان در حوزه های مختلف رسیدگی کرد که یکی از آنها شرطیت قدرت برای تکلیف است که در نگاه سنتی در صورت عدم قدرت و یا شک در قدرت،‌ حکم برای فرد فعلیّت ندارد (اصالة‌البرائة) اما در نگاه امام در شک در قدرت به خاطر شرطیت آن در امتثال، احتیاط جاری می شود. 🔹 @andisheejtemaeyemam