#مهدویت 🔴 حزن امام صادق سلام الله علیه در فراق امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف ▪️عَنْ سَدِیرٍ الصَّیْرَفِیِّ قَالَ دَخَلْتُ اَنَا وَ الْمُفَضَّلُ بْنُ عُمَرَ وَ اَبُو بَصِیرٍ وَ اَبَانُ بْنُ تَغْلِبَ عَلَی مَوْلَانَا اَبِی عَبْدِ اللَّهِ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ ع فَرَاَیْنَاهُ جَالِساً عَلَی التُّرَابِ وَ عَلَیْهِ مِسْحٌ خَیْبَرِیٌّ مُطَوَّقٌ بِلَا جَیْبٍ مُقَصَّرُ الْکُمَّیْنِ- وَ هُوَ یَبْکِی بُکَاءَ الْوَالِهِ الثَّکْلَی ذَاتَ الْکَبِدِ الْحَرَّی قَدْ نَالَ الْحُزْنُ مِنْ وَجْنَتَیْهِ وَ شَاعَ التَّغَیُّرُ فِی عَارِضَیْهِ وَ اَبْلَی الدُّمُوعُ مَحْجِرَیْهِ وَ هُوَ یَقُولُ سَیِّدِی غَیْبَتُکَ نَفَتْ رُقَادِی وَ ضَیَّقَتْ عَلَیَّ مِهَادِی وَ اَسَرَتْ مِنِّی رَاحَةَ فُؤَادِی سَیِّدِی غَیْبَتُکَ اَوْصَلَتْ مُصَابِی بِفَجَائِعِ الْاَبَدِ وَ فَقْدُ الْوَاحِدِ بَعْدَ الْوَاحِدِ یُفْنِی الْجَمْعَ وَ الْعَدَدَ فَمَا اُحِسُّ بِدَمْعَةٍ تَرْقَی مِنْ عَیْنِی وَ اَنِینٍ یَفْتُرُ مِنْ صَدْرِی عَنْ دَوَارِجِ الرَّزَایَا وَ سَوَالِفِ الْبَلَایَا اِلَّا مُثِّلَ لِعَیْنِی عَنْ عَوَائِرِ اَعْظَمِهَا وَ اَفْظَعِهَا وَ تَرَاقِی اَشَدِّهَا وَ اَنْکَرِهَا وَ نَوَائِبَ مَخْلُوطَةٍ بِغَضَبِکَ وَ نَوَازِلَ مَعْجُونَةٍ بِسَخَطِک.  سدیر صیرفی گفت: من و مفضل بن عمر و ابوبصیر و ابان بن تغلب به حضور امام جعفر صادق (علیه‌السّلام) شرفیاب شدیم. دیدیم حضرت روی زمین نشسته و عبائی بی یقه پوشیده، که آستین‌هایش کوتاه بود، و در آن حال مانند پدر فرزند مرده جگر سوخته گریه می‌کرد و آثار حزن از رخسار مبارکش پیدا بود به‌طوری که رنگش تغییر کرده بود و در حالی که کاسه چشمش پر از اشک بود، می‌فرمود: ‌ای آقای من! غیبت تو خواب را از من ربوده و لباس صبر بر تنم تنگ نموده و آرامش جانم را سلب کرده!. ‌ای آقای من! غیبت تو مصائب مرا به‌اندوه ابدی که یکی بعد از دیگری از ما را می‌رباید، و جمع ما را بهم می‌زند، کشانده است. من با اشک چشم و ناله‌های سینه‌ام که از مصائب و بلاهای گذشته دارم نمی‌نگرم؛ جز این‌که در نظرم بزرگتر و بدتر از آنها مجسم می‌گردد. 📚 کمال الدین، ص۳۵۲ 📚 بحارالانوار، ج۵۱، ص۲۱۹ کانال معرفتی " معارف الشیعه " @maaref_shiaa