‍ "وضو از نگاهی دگر" از میان همه‌ی عبادات، وضو گرفتن درخشش دیگری است. ظاهری دارد و باطنی.. و اما باطنش؛ چون «وجه» خود را بشویی، تمام قوای مُدرکه‌ی خود را که در چهره‌ات متجلّی است، شسته‌ای و آنها را از رسوبات احساسات و اندیشه‌های مخرّب پیشین پاک نموده‌ای.. و آنگاه «دست‌شستن» است از هر آنچه که کرده‌ای. پس نه خوبش را نگه می‌داری و نه بدش را.. همه را به آب می‌سپاری.. و آنگاه مسحی بر «سر».. این مرکز دریافت‌های لطیف و آسمانی.. و مسحی بر «پا» ، این مظهر اقدام و عمل.. با وضو، درون و بیرون به‌پاکی‌گراییده هماهنگ می‌شوند، مجراها باز می‌شوند و این خیسی و نمناکی، جریان مغناطیس حیات را از سراپای وجودت روان می‌کند و تو را به زیبایی به کل کامل پیوند می‌دهد. بیهوده نیست که گفته‌اند آن‌که با وضو بمیرد، شهید مرده است. یک گواه.. چه وضو، نوری است که بر قدرت "مشاهده" می‌افزاید. وضو نشان توبه و بازگشت به حضرت سبحانی است که خود، عین پاکی است. وضو نه فقط یک آیین عبادی صرف، که وجودی زنده و زندگی‌بخش و کارآمد است و در بسیاری از مواقف سلوک، چون زره عمل می‌کند. 🌻💛 @maarefat11 معرفت و خودشناسی 🌸🌸🌸🌸