🌑 «الحَمدُ لِله علَی عَظیمِ رَزیّتی» 🔹 امام حسین تا دم آخر خودش را بدهکار می‌دانست؛ نه طلبکار! عرض می‌کند: «خدایا، توفیق و برکت و نعمت، همه از توست! من ترا شکر می‌کنم که مرا به این نعمت رساندی، و تحمّلِ این جریانات را به من ارزانی داشتی!‌» 🔹سیّدالشهداء علیه‌السلام به هیچ‌وجه به خود نمی‌گیرد. هر مصیبتی که پیدا می‌شود،‌ عرض می‌کند که: «خدایا، تو به من این لطف را کردی و منّت گذاشتی که مثلاً برادر مرا از من بگیری! اینکه این وضعیت و این حال برای من پیش آمد بخاطر این است که عباس یا علی‌اصغر را ازمن گرفتی؛ که اگر نمی‌گرفتی،این وضعیت وحال برای من پیش نمی‌آمد.» 🔹هر مصیبتی که می‌آمد «یک عکس‌العمل در نفسِ امام» ایجاد می‌کرد. سیّدالشهداء علیه‌السلام نه تنها شکوِه نمی‌کند بلکه خدا را شکرمی‌کند. 🔹یعنی حضرت سیّدالشهداء علیه‌السلام می‌گوید: ‌«گرفتن حضرت‌‌ علی‌اصغر،‌حالی به من دادکه بایدبرای آن سجدۀ شکر بجا بیاورم؛ که اگر اینطورنبودمن به اینچنین حالی نمی‌رسیدم.» 🔹لذا حتی کفّاری که در لشکر عمر‌سعد بودند، ازاینکه هرچه‌ به بعد‌از‌ظهرِ عاشورا نزدیک می‌شدند، چهرۀ امام را بشّاش‌تر و نورانی‌تر می‌دیدند،تعجّب می‌کردند.آن بهاء و عظمت امام،‌تلألؤ و تجلّیِ بیشتری پیدا می‌کرد.چه قضیه‌ای درنفسِ امام علیه السلام اتفاق می‌افتد که ابتهاج و انبساط وتلألؤ درچهرۀ حضرت بیشتر می‌شود!؟ 🎙حضرت آیة الله حاج‌ سید محمد‌محسن حسینی طهرانی قدّس‌الله‌سرّه ــــــــــــــــــــــــــــــــــــ #مجلس_شرح_دعای_ابوحمزه_ثمالی جلسه 5، سنۀ 1436 @maktabe_vahy 🔷🔸💠🔸🔷 کانال «دوره معارفـــــــ اسلام» ┄┄┅═✧❁🕌❁✧═┅┄┄ Join ➣@maarefe_islam ☜