🔹 چهار؛ با بررسی مواردی از روایات اهل بیت (ع) بدست می آید که آنان نیز هر جا که لازم بوده در باره مسایل یا اندام جنسی سخن بگویند، با نهایت ادب و آزرم آن را بیان می کردند. دو نمونه را مورد اشاره قرار می دهیم: یک؛ «عَنْ مَسْعَدَةَ بْنِ زِيَادٍ عَنْ جَعْفَرٍ عَنْ أَبِيهِ عَنْ آبَائِهِ ع‏ أَنَّ النَّبِيَّ (ص) قَالَ لِبَعْضِ نِسَائِهِ مُرِي نِسَاءَ الْمُؤْمِنِينَ أَنْ يَسْتَنْجِينَ بِالْمَاءِ وَ يُبَالِغْنَ فَإِنَّهُ مَطْهَرَةٌ لِلْحَوَاشِي وَ مَذْهَبَةٌ لِلْبَوَاسِيرِ.» (الکافی، ج 3، ص 18) «باب القول عند دخول الخلاء» بر اساس این روایت رسول اکرم (ص) از طریق همسران خود به زنان پیام داد که به زنان مسلمان ابلاغ کند تا آنان در شستن اندام جنسی خود به هنگام استنجاء دقت و مراقبت بیشتر داشته باشند. آن حضرت به عنوان پیامبر امت و پدر معنوی جامعه دین داران، می توانست خود مستقیماً با زنان در این باره سخن بگوید، اما ترجیح داد که این پیام از طریق یکی از همسران ایشان به زنان مسلمان ابلاغ گردد تا بدین طریق نهایت ادب و آزرم رعایت گردد. دو؛ عَنْ إِسْحَاقَ بْنِ عَمَّارٍ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ: سَأَلْتُهُ عَنِ الْمَذْيِ فَقَالَ إِنَّ عَلِيّاً ع كَانَ رَجُلًا مَذَّاءً فَاسْتَحْيَا أَنْ يَسْأَلَ رَسُولَ اللَّهِ ص لِمَكَانِ فَاطِمَةَ ع- فَأَمَرَ الْمِقْدَادَ أَنْ يَسْأَلَهُ وَ هُوَ جَالِسٌ فَسَأَلَهُ فَقَالَ لَهُ النَّبِيُّ ص لَيْسَ بِشَيْ‏ءٍ.» (تهذیب الاحکام، ج 1، ص 17) به استناد این روایت حضرت امیر (ع)، به رغم ابتلاء به «مذی» که مربوط به خروج آب شبیه منی قبل از جنابت و به نوعی ناظر به مساله جنسی است، از روی شرم و ادب مستقیماً با پیامبر اکرم (ص) وارد سخن نشد و پرسش خود را در باره حکم آن از طریق دوست خود؛ مقداد پیجویی کرد. 🔹 حال باید پرسید: وقتی خداوند در مقام بیان احکام شرعی (جنابت در پی همبستری) یا در مقام تبیین داستان برخورد جنسی زلیخا با یوسف (ع)، آن چنان با اشاره و کنایه سخن می گوید، و رسول اکرم (ص) در مقام ابلاغ یکی از رهنمون های دینیِ نسبت به مساله استنجای زنان و نیز حضرت امیر (ع) برای دریافت حکم شرعی مذی از طریق دوست خود؛ یعنی مقداد کمک می گیرد تا مرزهای ادب، شرم و اخلاقِ نزیه به صورت شایسته رعایت گردد، چگونه می توان پذیرفت که اهل بیت (ع) در مقام مزاح در زمینه مسایل جنسی مطالبی بس زشت و زننده را بر زبان جاری کنند که نتوان آنها را حتی برای کهنسالان بازگو کرد؟! از این جهت باید تاکید کرد که ابراز مطالب ناصواب هر چند از روی خیرخواهی باشد، مصداق این روایت نبوی است: «من أفتى الناس بغير علم كان ما يفسده أكثر مما يصلحه» 🔹 در پایان به عنوان یک برادر خیرخواه دینی به فاضل محترم جناب آقای رائفی پور توصیه می کنم که در موسسه خود به ویژه در طرح مباحث دینی از شماری از فاضلان متضلع حوزه بهره گیرد تا این دست از اشتباهات به کمترین نصاب خود منتهی گردد. پیداست که تنها خداوند و اولیای او هستند که از گونه خبط و خطا به طور کامل دوراند! از خداوند مهر گستر می طلبیم که به توفیقات روز افزون امثال ایشان و همه کسانی که در مسیر تبلیغ دین و فرهنگ دینی تلاش می کنند، بیافزاید! بمنه و کرمه علی نصیری قم، موسسه معارف وحی و خرد سه شنبه بیست و هشتم دی ماه 1401