📖 امام عليه السلام در اين گفتار حكيمانه به دو نكته اشاره مى‌كند كه هركدام براى شناخت اشخاص، كارساز است.
❒ نخست مى‌فرمايد: «فرستادۀ تو نمايندۀ عقل توست»؛ (رَسُولُكَ تَرْجُمَانُ عَقْلِكَ)
يعنى مردم مى‌توانند از انتخاب فرستاده، به ميزان عقل تو پى ببرند؛ هرگاه تو، انسان فرهيخته، دانشمند و عاقل و با تقوا و شجاع را به عنوان فرستادۀ خود به سوى شخص يا جمعيتى برگزينى آن‌ها مى‌فهمند كه تو در چه پايه‌اى از عقل و درايت قرار دارى و به تعبير ديگر، آنچه در درون توست از اين طريق بيرون مى‌ريزد و خفاياى وجودت آشكار مى‌شود.
در ضمن اين درسى است براى همۀ ما كه در انتخاب فرستاده دقت كنيم و براى شناخت مخالفان خود نيز ازاين‌روش بهره بگيريم.
❒ در دومين جمله مى‌فرمايد: «نامۀ تو گوياترين سخن‌گوى توست»؛ (وَ كِتَابُكَ أَبْلَغُ مَا يَنْطِقُ عَنْكَ!)
زيرا آنچه در درون افكار انسان است و همچنين فضايل و رذايل اخلاقى از نوك قلم انسان بر صفحۀ كاغذ جارى مى‌شود.
به همين دليل هر كسى را به خوبى مى‌توان از نوشتۀ او شناخت.
امروز نيز بهترين راه براى قضاوت كردن دربارۀ كسانى كه صدها يا هزاران سال قبل از ما مى‌زيستند مطالعۀ آثار مكتوب آن‌هاست، چراكه شخصيتشان در آثار مكتوبشان تجلى مى‌كند.
بر اين اساس، اين جمله نيز حاوى دو دستور است: هم مراقب نوشته‌هاى خود باشيم، هم روحيات ديگران را از نوشته‌هايشان استنباط كنيم.
يكى از شعراى عرب اين دو جملۀ حكيمانه را در دو بيت شعر به صورت زيبايى آورده، مى‌گويد:
تَخَيَّر إذا ما كُنْتَ فِي الْأَمْرِ مُرْسِلاً
فَمَبْلَغُ آراءِ الرِّجالِ رَسُولُها
وَ رَوِّ وَ فَكِّرْ فِي الْكِتابِ فَإِنَّما
بِأَطْرافِ أَقْلامِ الرِّجالِ عُقُولُها
در انتخاب فرستاده دقت كن - زيرا فرستاده‌هاى افراد نشانۀ آراء و افكار آن‌ها هستند؛ به هنگام نوشتن نامه بسيار دقت و فكر كن، زيرا - عقول انسان‌ها از نوك قلم‌هاى آن‌ها تراوش مى‌كند.
#نهج_البلاغه_بخوانیم
╭───
│ 🌐 @Mabaheeth
╰──────────