سرانجام امام عليه السلام در يك نتيجه‌گيرى از اوصاف گذشتۀ مالك اشتر مى‌فرمايد: «حال كه چنين است به سخنش گوش فرا دهيد و فرمانش را در آنجا كه مطابق حق است اطاعت كنيد»؛ (فَاسْمَعُوا لَهُ وَ أَطِيعُوا أَمْرَهُ فِيمَا طَابَقَ الْحَقَّ). بديهى است كسى كه بندۀ مخلص خداست، مراقب دشمن و نقشه‌هاى اوست و هرگز از برابر دشمن عقب‌نشينى نمى‌كند و همچون آتش يا صاعقه‌اى بر سر او فرود مى‌آيد، كسى است كه بايد به سخنانش گوش فرا داد و اوامر او را اطاعت نمود؛ ولى جالب اين است كه امام عليه السلام مى‌فرمايد: «فيمٰا طٰابَقَ الْحَقَّ؛ در آنجا كه مطابق حق باشد» اشاره به اينكه هيچ كس به جز انبيا و اوصيا معصوم نيست، بنابراين اطاعت از اوامر آنها بايد محدود به مطابقت با حق باشد. به اين ترتيب امام عليه السلام حتى دربارۀ نزديك‌ترين دوستانش اين توصيه را مى‌فرمايد، از اين رو ابن ابى الحديد در شرح اين جمله مى‌نويسد: اين نشانۀ قدرت دينى و صلابت روحى امام عليه السلام است كه حتى دربارۀ محبوب‌ترين افراد نزد او مسامحه را روا نمى‌دارد و اين قيد را براى اطاعت از فرمان او نيز قايل مى‌شود چرا كه پيغمبر اكرم صلى الله عليه و آله فرمود: «لَا طَاعَةَ لِمَخْلُوقٍ فِي مَعْصِيَةِ الْخَالِق». آن‌گاه امام عليه السلام به سراغ وصف پنجم دربارۀ مالك مى‌رود و مى‌فرمايد: «چرا كه او شمشيرى است از شمشيرهاى خدا كه نه هرگز به كندى مى‌گرايد و نه ضربه‌اش بى‌اثر مى‌گردد»؛ (فَإِنَّهُ سَيْفٌ مِنْ سُيُوفِ اللّٰهِ، لَا كَلِيلُ الظُّبَةِ ، وَ لَا نَابِي الضَّرِيبَةِ ). تعبير به «سَيْفٌ مِنْ سُيُوفِ اللّٰهِ؛ شمشيرى است از شمشيرهاى خدا» شمشيرى برنده و با كارايى بالا؛ بهترين تعبيرى است كه دربارۀ مرد شجاعى همچون مالك به كار رفته است. بعضى از شارحان نهج‌البلاغه گفته‌اند: سيف اللّٰه لقب خالد بن وليد بود و در اينكه چه كسى اين لقب را بر او نهاد اختلاف كرده‌اند