سپس امام عليه السلام در ادامۀ اين سخن به نكتۀ مهم ديگرى اشاره كرده، مى‌فرمايد: «اى جابر! كسى كه #نعمت فراوان خداوند به او روى آورد نياز مردم به او بسيار خواهد شد»؛ (يَا جَابِرُ، مَنْ كَثُرَتْ نِعَمُ اللّٰهِ عَلَيْهِ كَثُرَتْ حَوَائِجُ النَّاسِ إِلَيْهِ) . طبيعى است كه تشنگان به‌دنبال چشمه‌هاى آب مى‌روند و گرسنگان به‌دنبال منابع غذا؛ بنابراين كسانى كه خداوند نعمت فراوانى به آن‌ها داده بايد از مراجعات مكرر مردم تعجب يا وحشت نكنند، و اين خود نعمت ديگرى است كه بتوانند با نعمت‌هاى وافرى كه در اختيار آنهاست گره از كار مردم بگشايند.
سپس امام عليه السلام به واكنش‌هاى مختلف افراد پرنعمت در برابر اين وضع و آثار آن اشاره كرده، مى‌فرمايد: «در اين حال آن‌كَس كه وظيفۀ واجب خود را در برابر اين نعمت‌هاى الهى انجام دهد زمينۀ دوام و بقاء آن‌ها را فراهم ساخته و آن‌كَس كه به وظيفۀ واجب خود در برابر آن‌ها عمل نكند آن‌ها را در معرض زوال و فنا قرار داده است»؛ (فَمَنْ قَامَ لِلّٰهِ فِيهَا بِمَا يَجِبُ فِيها عَرَّضَهَا لِلدَّوَامِ وَ الْبَقَاءِ، وَ مَنْ لَمْ يَقُمْ فِيهَا بِمَا يَجِبُ عَرَّضَهَا لِلزَّوَالِ وَ الْفَنَاءِ)
💡«عرّض» از مادۀ «تعريض» به معناى چيزى را در معرض شخص يا حادثه‌اى قرار دادن است.
همين مضمون با تفاوتى در كتب متعددى از امام حسين #سيدالشهدا عليه السلام نقل شده است كه در يكى از خطبه‌هاى خود فرمود: «وَ اعْلَمُوا أَنَّ حَوَائِجَ النَّاسِ إِلَيكُمْ مِنْ نِعَمِ اللَّهِ عَلَيكُمْ فَلَا تَمَلُّوا النِّعَمَ فَتَحُورَ نِقَما؛ بدانيد نيازهاى مردم به شما از نعمت‌هاى خدا بر شماست از اين نعمت ناراحت نشويد كه تبديل به نقمت خواهد شد».
روشن است كه هر گاه درخت پر ميوه‌اى در باغ باشد، تمام افرادى كه وارد باغ مى‌شوند چشم به آن مى‌دوزند و از آن توقّع و انتظار دارند، حتى پرندگان نيز از آن سهمى مى‌خواهند. در صورتى كه توقعات مردم برآورده نشود، امواج كينه و عداوت در دل‌ها پيدا مى‌شود و همين امر آن نعمت را در معرض زوال قرار مى‌دهد.
#نهج_البلاغه_بخوانیم
╭───
│ 🌙 @Mabaheeth
╰──────────