۳ ⃢📖 آن‌گاه در پايان اين سخن اشاره به چهار موضوع نشاط‌آور و برطرف‌كنندۀ غم و اندوه مى‌كند، مى‌فرمايد: «بوى خوش، عسل، سوار شدن بر مركب و نگاه كردن به سبزه🍃، مايۀ قوت و نشاط است»؛ (وَ الطِّيبُ نُشْرَةٌ، وَ الْعَسَلُ نُشْرَةٌ، وَ الرُّكُوبُ نُشْرَةٌ، وَ النَّظَرُ إِلَى الْخُضْرَةِ نُشْرَةٌ).
«نشرة» در بسيارى از منابع لغت به عنوان تعويذ و حرز است، يعنى همان دعا و چيزى كه به بيمار يا مصروع مى‌دهند تا شفا پيدا كند و سبب زوال غم و اندوه او گردد و لذا بعضى مانند علامۀ مجلسى آن را به چيزى كه سبب زوال غم و اندوه مى‌شود تفسير كرده‌اند و در اصل از مادۀ «نشر» (بر وزن حشر) گرفته شده زيرا حرز و تعويذ و امثال آن سبب انتشار آثار مثبت در شخص بيمار يا غير بيمار مى‌شود و لذا در كتاب التحقيق ريشۀ اصلى آن «هو بسط بعد قبض» ذكر شده است. البته اين مسأله گاه جنبۀ خرافى داشته و گمان مى‌كردند اشخاصى كه گرفتار بيمارى صرع مى‌شوند جن در آن‌ها نفوذ كرده و به‌وسيلۀ تعويذ مى‌خواستند جن را بيرون كنند و لذا در بعضى از روايات آمده‌است: «النُّشرَةُ مِن عمَلِ الشَّيطانِ»، ولى در بسيارى از اوقات جنبۀ مثبت داشته و آن اين‌كه به وسيلۀ دعا و حرز كه به بيمار مى‌دادند از خدا تقاضاى شفاى او را مى‌كردند.
و از آن‌جا كه بوى خوش 🌸 و عسل 🍯 و سوار شدن بر مركب راهوار🏇 و نگاه كردن به سبزه سبب نشاط و زوال غم و اندوه مى‌شود امام عليه السلام در اين گفتار حكيمانه آن را شبيه حرز و تعويذ دانسته و اين تعبير زيبا را دربارۀ آن به‌كار برده، گويى اين چهار موضوع همچون حرز و تعويذى است كه غم و اندوه را از انسان زايل مى‌كند و اين موضوع علاوه بر اين‌كه به تجربه ثابت شده هم‌اكنون مورد تأكيد پزشكان براى رفع غم واندوه وافسردگى و تجديد نشاط بعد از خستگى مى‌باشد.
#نهج_البلاغه_بخوانیم
╭────๛- - - - - ┅╮
│📱 @Mabaheeth
╰───────────