📖 امام عليه السلام در اين گفتار كوتاه و حكيمانه اشاره به نكتۀ مهمى دربارۀ حقيقت فقر و غنا كرده، مى‌فرمايد: «غنا و فقر آن‌گاه آشكار مى‌شود كه اعمال (انسان‌ها) بر خدا عرضه شود»؛ (الْغِنَى وَ الْفَقْرُ بَعْدَ الْعَرْضِ عَلَى اللّٰهِ)
حقيقت غنا بى‌نيازى و حقيقت فقر نيازمندى است ولى مى‌دانيم كه اين دو عنوان گاه جنبۀ مادى دارد و گاه جنبۀ معنوى.
جنبۀ مادى آن نيز شاخه‌هايى دارد: غنا ازنظر مال و ثروت، غنا ازنظر مقام و جاه و جلال و غنا از نظر علوم و دانش‌هاى مادى.
تمام اين انواع غناى مادى، زودگذر و زوال‌پذير و ناپايدار است.
گاه يك شب انسان مى‌خوابد در حالى كه صاحب مال و مقام و علم و دانش و سلامت جسم است؛ اى بسا صبح بيدار شود در حالى كه تمام آن‌ها را از دست داده است و به فرض كه در زمان حيات انسان اين سرمايه‌هاى مادى موجود باشد در پايان #عمر از همۀ آن‌ها جدا مى‌شود و همچون ساير افراد به خاك سپرده خواهد شد بى‌آن‌كه تفاوتى ميان او و فقرا باشد.
⚰️ همگى يك كفن را با خود از اين دنيا به گور مى‌برند.
ولى غناى معنوى كه آن هم شاخه‌هاى متعدد دارد امرى است پايدار كه در دنيا و برزخ و آخرت با اوست.
غنا ازنظر علم و عرفان، غنا ازنظر صفات برجستۀ انسانى و غنا از نظر كارهاى خير و خدمات بشرى كه آثار همۀ اين‌ها در قيامت آشكار مى‌گردد.
امام عليه السلام در واقع اشاره به همين نكته مى‌كند كه به‌هنگام حضور همگان در عرصۀ محشر و در پيشگاه عدل خداوند، آن‌جا معلوم مى‌شود چه كسى غنى است و چه كسى فقير.
آن‌ها كه ميزان اعمالشان سنگين و نامۀ اعمالشان پر از حسنات و خالى از سيئات است اغنياى حقيقى هستند؛ اما آن‌ها كه كفۀ ترازوى حسناتشان سبك و نامۀ اعمالشان سياه است فقراى واقعى مى‌باشند.
چنين اغنيايى به بهشت برين هدايت مى‌شوند كه در آن‌جا هركدام مالك عرصه‌هايى هستند كه گاه از تمام اين دنيا وسيع‌تر و گسترده‌تر است با آن همه نعمت‌هاى بى‌نظير ... 🤩
#نهج_البلاغه_بخوانیم
╭────๛- - - - - ┅╮
│📱 @Mabaheeth
╰───────────