امام عليه السلام در بخش اوّل اين نامه از سران لشكر به عنوان «أَصْحَابِ الْمَسَالِحِ؛ محافظان مرزها» ياد كرده مىفرمايد: «(اين نامه) از سوى بندۀ خدا على بن ابىطالب اميرمؤمنان به پاسداران مرزها (ى كشور اسلام) نگاشته شده است»؛ (مِنْ عَبْدِ اللّٰهِ عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ إِلَى أَصْحَابِ الْمَسَالِحِ). مسالح جمع مسلحة به معناى مرز است و مرزها معمولاً مناطقى هستند كه در اطراف كشور قرار دارند و ممكن است دشمن از آنجا نفوذ يا حمله كند و به همين دليل هميشه حكومتها بخش مهمى از نيروهاى مسلحشان را در اين مناطق مىگمارند تا از حملات غافلگيرانۀ دشمنان آسوده خاطر باشند. اين تعبير نشان مىدهد كه توجّه به مرزها از مهمترين وظايف نيروهاى مسلح و ارتش اسلام است