مؤلف گوید: اذیت و آزار که از متوکل به حضرت امام علی نقی علیه السلام رسده چه به خود آن حضرت، چه به شیعیان و دوستان و علویین و اولاد حضرت فاطمه علیها السلام چه به قبر امام حسین علیه السلام و زوار آن حضرت که بازگشت تمام به آن حضرت است، زیاده از آن است که در حوصله بیان بگنجد چه آنکه متوکل اکفر بنی عباس بوده چنانکه در اخبار غیبیه #امیرالمؤمنین علیه السلام از او به این وصف تعبیر شده : و مردی خبیث السریره👺 و پست فطرت و سخت نانجیب👹 بود و با آل ابوطالب سخت دشمنی می کرد. و به ظن و تهمت ایشان را اخذ می نمود و پیوسته در صدد اذیت و آزار ایشان بود و اصرار او در باب محو آثار قبر شریف حضرت امام حسین علیه السلام و اذیت و آزار او به زوار آن حضرت اَظْهَرَ مِنَ الشَّمْسِ وَ اَبْیَنُ مِنَ الاَمْسِ است و ما در ( کتاب تتمه المنتهی ) به طور اختصار نگارش دادیم . و قرمائی که یکی از علمای اهل سنت است در ( اخبار الدول ) گفته که در سنه دویست و سی و هفت متوکل امر کرد قبر امام حسین علیه السلام را هدم کنند و خانه های اطراف قبر را نیز خراب کنند و زراعت نمایند در آنجا و منع کرد مردم را از زیارت آن حضرت و زمین کربلا را شخم و شیار کرد. مسلمانان خیلی متألم شدند از این جهت و اهل بغداد بر دیوارها فحش و دشنام برای او نوشتند و شعراء او را هجو کردند، از جمله در هجو او گفتند: تَاللّهِ اِنْ کانَتْ اُمَیَّهُ قَدْ اَتَتْ قَتْلَ ابْنِ بِنْتِ نِبِیهِّا مِظْلُوما فَلَقَدْ اَتاهُ بَنُواَبیِه بِمِثلِها هذا لَعَمْرُکَ قَبْرُهُ مَهْدوما اَسَفُوا عَلی اَنْ لا یَکُونُوا شارِکُوا فی قَتْلِهِ فَتَتَّبِعُوهُ رَمیما ابوالفرج اصفهانی روایت کرده است که متوکل، عمر بن فرج رخجی را والی مکه و مدینه کرده بود. عمر منع کرد مردم را از احسان به آل ابوطالب و سخت در عقب این کار شد به حدّی که مردم از ترس جان، دست از رعایت علویین برداشتند و چندان کار بر اولاد امیرالمؤمنین علیه السلام تنگ شد که زنهای علویات تمام لباسهای ایشان کهنه و پاره شده بود و یک لباس درست نداشتند که نماز در آن بخوانند مگر یک پیراهن کهنه برای ایشان باقی مانده بود که هرگاه می خواستند نماز بخوانند یک یک آن پیراهن را به نوبت می پوشیدند و نماز می خواندند، پس از فراغ از نماز از تن بیرون می کردند و دیگری می پوشید و خود برهنه به چرخ ریسی 🧶 می نشست ، پیوسته به این عسرت گذرانیدند تا متوکل هلاک شد. و شرح خباثت و کفر متوکل طویل و از رشته کلام خارج است و از ملاحظه همین قدر معلوم می شود که چه اندازه سخت بر حضرت امام علی نقی علیه السلام گذشته در ایام او، واللّه المستعان .