اَللَّهُمَّ أَخْلِ‌ قُلُوبَهُمْ مِنَ اَلْأَمَنَةِ‌ وَ أَبْدَانَهُمْ‌ مِنَ اَلْقُوَّةِ‌ وَ أَذْهِلْ قُلُوبَهُمْ عَنِ اَلاِحْتِيَالِ‌ وَ أَوْهِنْ أَرْكَانَهُمْ عَنْ‌ مُنَازَلَةِ اَلرِّجَالِ‌ وَ جَبِّنْهُمْ عَنْ مُقَارَعَةِ اَلْأَبْطَالِ‌ وَ اِبْعَثْ عَلَيْهِمْ‌ جُنْداً مِنْ مَلاَئِكَتِكَ بِبَأْسٍ مِنْ بَأْسِكَ كَفِعْلِكَ يَوْمَ بَدْرٍ تَقْطَعُ بِهِ‌ دَابِرَهُمْ‌ وَ تَحْصُدُ بِهِ شَوْكَتَهُمْ‌ وَ تُفَرِّقُ بِهِ عَدَدَهُمْ‌. (۱۱)خداوندا؛ دل‌هايشان را از آرامش و تن‌هايشان را از قوّت تُهى دار و قلب‌هايشان را از چاره‌جويى بى‌خبر ساز و اندامشان را از جنگيدن با مردان سُست گردان و ايشان را از پيكار با دلاوران بترسان و بر آنان سپاهى از فرشتگانت را با عذابى از عذاب‌هايت بفرست، مانند كارَت در روز بدر، تا بدين سبب، ايشان را ريشه‌كن سازى و سختى و صلابتشان را براندازى و تعدادشان را از هم بپاشى. اَللَّهُمَّ‌ وَ اُمْزُجْ‌ مِيَاهَهُمْ بِالْوَبَاءِ‌ وَ أَطْعِمَتَهُمْ بِالْأَدْوَاءِ‌ وَ اِرْمِ بِلاَدَهُمْ‌ بِالْخُسُوفِ‌ وَ أَلِحَّ عَلَيْهَا بِالْقُذُوفِ‌ وَ اِفْرَعْهَا بِالْمُحُولِ‌ وَ اِجْعَلْ مِيَرَهُمْ فِي أَحَصِّ أَرْضِكَ‌ وَ أَبْعَدِهَا عَنْهُمْ‌ وَ اِمْنَعْ حُصُونَهَا مِنْهُمْ‌، أَصِبْهُمْ بِالْجُوعِ اَلْمُقِيمِ وَ اَلسُّقْمِ اَلْأَلِيمِ‌. (۱۲)خداوندا؛ و آب‌هايشان را به وبا و خوردنى‌هايشان را به امراض درآميز و شهرهايشان را در زمين فرو بر و پيوسته آن را سنگباران☄ فرما و آن را به قحطى و خشكسالى دچار ساز و آذوقه‌هايشان را در بى‌بركت‌ترين و دورترين(نقاط)زمين خود قرار ده و پناهگاه‌هاى آن را از آنها بازدار، آنان را دچار گرسنگى دائم و بيمارى دردناك گردان. اَللَّهُمَّ وَ أَيُّمَا غَازٍ غَزَاهُمْ مِنْ أَهْلِ مِلَّتِكَ‌ أَوْ مُجَاهِدٍ جَاهَدَهُمْ مِنْ أَتْبَاعِ سُنَّتِكَ‌ لِيَكُونَ دِينُكَ اَلْأَعْلَى وَ حِزْبُكَ اَلْأَقْوَى وَ حَظُّكَ اَلْأَوْفَى فَلَقِّهِ‌ اَلْيُسْرَ وَ هَيِّئْ لَهُ اَلْأَمْرَ وَ تَوَلَّهُ بِالنُّجْحِ‌ وَ تَخَيَّرْ لَهُ اَلْأَصْحَابَ‌ وَ اِسْتَقْوِ لَهُ‌ اَلظَّهْرَ وَ أَسْبِغْ عَلَيْهِ فِي اَلنَّفَقَةِ‌ وَ مَتِّعْهُ بِالنَّشَاطِ وَ أَطْفِ‌ عَنْهُ‌ حَرَارَةَ اَلشَّوْقِ‌ وَ أَجِرْهُ مِنْ غَمِّ اَلْوَحْشَةِ‌ وَ أَنْسِهِ‌ ذِكْرَ اَلْأَهْلِ وَ اَلْوَلَدِ. (۱۳)خداوندا؛ و هر رزمنده‌اى از اهل دينت كه با آنها بجنگد و هر مجاهدى از پيروان سنّت تو كه با ايشان جهاد نمايد تا تو برتر و حزب تو قوى‌تر و بهرۀ تو كامل‌تر گردد، پس او را با آسانى روبرو كن و كارش را اصلاح نما و پيروزى را براى او به عهده گير و براى او يارانى برگزين و پشت او را قوى ساز و درآمدش را وسعت ده و از نشاط بهره‌مند فرما و گرمى آرزو را از او فرو نشان و او را از اندوه تنهايى حفظ كن و ياد خانواده و فرزند را فراموشش ساز. وَ أْثُرْ لَهُ حُسْنَ اَلنِّيَّةِ‌ وَ تَوَلَّهُ بِالْعَافِيَةِ‌ وَ أَصْحِبْهُ اَلسَّلاَمَةَ‌ وَ أَعْفِهِ مِنَ اَلْجُبْنِ‌ وَ أَلْهِمْهُ اَلْجُرْأَةَ‌ وَ اُرْزُقْهُ اَلشِّدَّةَ‌ وَ أَيِّدْهُ بِالنُّصْرَةِ‌ وَ عَلِّمْهُ اَلسِّيَرَ وَ اَلسُّنَنَ‌ وَ سَدِّدْهُ فِي اَلْحُكْمِ‌ وَ اِعْزِلْ عَنْهُ اَلرِّيَاءَ‌ وَ خَلِّصْهُ مِنَ اَلسُّمْعَةِ‌ وَ اِجْعَلْ فِكْرَهُ وَ ذِكْرَهُ وَ ظَعْنَهُ‌ وَ إِقَامَتَهُ‌ فِيكَ وَ لَكَ‌. (۱۴)و او را به نيّت خوش، راهنمايى فرما و تندرستى‌اش را به عهده گير و رهايى از آفت‌ها را، همراهش فرما و از ترس، سالمش دار و دليرى در دلش انداز و نيرومندى را، روزى‌اش كن و با يارى خود توانايش گردان و راه‌ها و روش‌ها(ى جهاد)و سنّت‌ها(ى اسلامى)را، به او بياموز و در داورى نمودن، پايدارش فرما و خودنمايى را از او دور كن و او را از شهرت‌طلبى نجات ده و فكر و ذكر و مسافرت و اقامتش را، در راه خود و براى خود قرار ده. فَإِذَا صَافَّ عَدُوَّكَ وَ عَدُوَّهُ فَقَلِّلْهُمْ فِي عَيْنِهِ‌ وَ صَغِّرْ شَأْنَهُمْ فِي قَلْبِهِ‌ وَ أَدِلْ لَهُ مِنْهُمْ‌ وَ لاَ تُدِلْهُمْ مِنْهُ‌، فَإِنْ خَتَمْتَ لَهُ بِالسَّعَادَةِ‌ وَ قَضَيْتَ لَهُ بِالشَّهَادَةِ فَبَعْدَ أَنْ يَجْتَاحَ‌ عَدُوَّكَ‌ بِالْقَتْلِ‌ وَ بَعْدَ أَنْ يَجْهَدَ بِهِمُ‌ اَلْأَسْرُ وَ بَعْدَ أَنْ تَأْمَنَ أَطْرَافُ اَلْمُسْلِمِينَ‌ وَ بَعْدَ أَنْ يُوَلِّيَ عَدُوُّكَ‌ مُدْبِرِينَ‌. (۱۵)پس هرگاه با دشمن تو و دشمن خودش روبرو شد، آنها را در چشمش اندك نما و مقامشان را در دلش كوچك گردان و او را بر آنان پيروز فرما و آنها را بر او چيره نساز. پس اگر(زندگى‌اش را)براى او به خوش‌بختى پايان دادى و را برايش رقم زدى، بعد از آن باشد كه دشمنت را با كشتن نابود نموده و با اسيرى، ايشان را به سختى افكنده و مرزهاى مسلمانان ايمن شده و دشمنت رو گردانده، فرار نموده است.