آیت الله العظمی جوادی آملی: در مناجات شعبانيه می گوييم: «إلهى هب لى كمال الإنقطاع إليك» وقتی حاصل می شود كه انسان همه چيز را برای ياد خدا فراموش كند و اين يك نسيان مقدس است. اگر انسان همه چيز را فراموش كرد و به فكر خدا بود در واقع به فكر همه چيز خواهد بود؛ چون او همه چيز است: «هو الأوّل والآخر والظاهر والباطن» [۱] آن وقت طعم جلال حق را می‌چشد و مثل امام سجاد (سلام الله علیه) مترنّم می شود كه «يا نعيمى وجنّتى ويا دنياى وآخرتى ويا أرحم الراحمين»[۲] [۱]سوره حدید آیه ۳ ‌[۲]مفاتیح‌الجنان، مناجات هشتم، مناجات خمس عشر