. 🏴 وقـایـع روز اول 1⃣ ورود اهل بيت عليه‌السلام به شام با رسيدن خبر نزدیک شدن اسرای اهل بيت عليهم السلام به دمشق، يزيد دستوراتی صادر كرد: ▪️تاجی جواهر نشان و تختی مرصع به سنگ‌های قيمتی آماده كنند ▪️بزرگان هر صنف با کمک يكديگر شهر را در کمال زيبائی زينت نمايند ▪️تمام اهل شهر لباس‌های زينتی بپوشند و خود را بيارايند ▪️همگی در معابر رفت و آمد نموده به يكديگر تبریک بگويند ▪️پس از آمادگی كامل با طبل و شيپور به استقبال اسرا بروند ▪️جارچيان در شهر جار بزنند: سرهای بريده و اطفال كسانی بر شهر وارد می‌شوند كه به قصد براندازی حكومت عازم عراق بوده‌اند ولی عامل خليفه يعنی ابن زياد آنها را كشته است هر كس خليفه را دوست دارد امروز شادی نمايد شاميان پست نيز كوتاهی نكرده بر فراز بام‌ها بیرق‌های رنگارنگ برافراشتند و در هر گذری بساط شراب پهن كردند نغمه آوازه خوانان بلند بود و مردم دسته دسته به سوی دروازه كوفه در دمشق می‌رفتند و عده‌ای از شهر خارج شده بودند اين در حالی بود كه اهل بيت مصيبت زده و داغدار پيامبر ﷺ را كه جبرئيل امين پاسبان حريم محترمشان بود همراه با نيزه داران تازيانه به دست و بی رحم وارد دروازه ساعات كردند آن نابخردان پست همين كه جمع نورانی اسرا را ديدند زبان به جسارت گشودند در آن شهر چه گذشت و با آن بزرگواران چه كردند قلم را يارای نوشتنش نيست ✍ منابع: 📚الوقايع و الحوادث: جلد۵، صفحه۳۰۶ 📘از مدينه تا مدينه: صفحه۸۹۶،۸۹۹ 📓همچنين اقتباس از ناسخ التواريخ عوالم العلوم، مهيج الاحزان، رياض المصائب لهوف، امالی صدوق، الدمعة الساكبة ✧✾════✾✰✾════✾✧ 2⃣ وارد كردن سر مطهر امام حسين علیه‌السلام به شام ▪️بنی اميه اين روز را به خاطر ورود سر مطهر امام حسين علیه‌السلام به شام عيد قرار دادند ✍ منابع: 📗قلائد النحور، ج محرم و صفر، صفحه۳۴۱ 📓الوقايع و الحوادث، ج صفر، صفحه۵ 📙مصباح كفعمی، جلد۲، صفحه۲۹۶ 📘تقويم المحسنين، صفحه۱۵ .................... 🖤 🌹🍃رسیدن کاروان اسرا به شام در اول ماه صفر ♦️در این روز اسرای اهل بیت (علیهم‌السلام) به حوالی شام رسیدند. ♦️ابراهیم بن طلحة بن عبدالله جلو آمد و به امام زین العابدین (علیه‌السلام) نزدیک شد، و کینه هایی که از جراحت شمشیرهای جنگ جمل در سینه ذخیره کرده بود ظاهر ساخت و به حضرت گفت: دیدی غلبه با کیست؟ حضرت فرمودند: اگر می‌خواهی بدانی غالب کیست صبر کن تا هنگام نماز اذان و اقامه بگو، آن وقت می‌دانی آوازه چه کسی تا قیامت باقی است. بحار الانوار: جلد ۴۵، صفحه ۱۷۷. .