🔷 ۱۸. وقتی ۲۲ ساله بودم از بین خاستگارایی که از نظر جایگاه شغلی خیلییی خوب بودن همسرم رو که هیچ شغلی نداشتن انتخاب کردم. چون ملاک اصلیم دین و ایمان و تربیت خانوادگی بود. خانواده ها تا جایی که دستشون میومد، کمکمون کردن و خودمون هم متوقع نبودیم و کنار هم دلمون خوش بود. با درآمدی که از کارای هنری کوچیک بدست میاوردیم گذران زندگی میکردیم. شش ماه بعد از عروسی باردار شدم. از برکت وجود نی نی، همسرم خیلیییی اتفاقی توی یه شرکت خصوصی مشغول به کار شدن😍 حقوقش زیاد نبود، ولی خیلی برکت داشت و ما با همون حقوق کم، کلی کار میکردیم، تفریح میرفتیم و مهمونی میدادیم. هیچ کس باورش نمیشد ما فقط اینقدر درآمد داریم.☺️ بعدش که گل پسرمون به دنیا اومد همسرم یه شغل دیگه پیدا کردن با درآمد خیلیییی بهتر 😍 من خودم وقتی این شرایطمون رو به یاد میارم اشک شوق میریزم که خدا از برکت وجود گل پسرمون نذاشت هیچ جوره کم بیاریم. الان هرکدوم از همسن و سال هام ازم می پرسن تو این گرونیا و سختی های زندگی، از متاهلی و بچه داری راضی هستی؟ میگم کاش همسرم زودتر میومدن خاستگاری و من زودتر اینها ازدواج میکردم. چون خیلی برکات داره و آدم به مرور متوجه میشه که با توکل به خدا آدم چقدر پیشرفت میکنه😍😍