درمان 1⃣ هميشه احساس كودک را تاييد كنيد. وقتی ترسيد نگيد اين كه ترس نداره يا نترس، بايد گفت ميدونم ميترسی. در صورت نفی و رد احساس كودک، او به اين نتيجه ميرسد كه من هيچی نميفهمم، هر چه احساس ميكنم اشتباه است و شروع به نفی احساس خود و شخصيت خود ميكند. 2⃣ كودک را به صورت مستقيم تصحيح نكنيد. هرگز او را جلوی دوستانش يا در مقابل جمع يا حتی جلوی خواهر و برادرش اصلاح نكنيد. اگر كلمه ای گفت كه اشتباه بود، در جمله ای از آن كلمه استفاده كنيد. در صورت لزوم، در اتاقش به تنهايی درباره كار اشتباهش صحبت كنيد. 3⃣ وقتی با شما صحبت می كند به او توجه مخصوص نشان بدهيد. اگر در حال تلفن حرف زدن، صحبت با دوستانتان، كار با كامپيوتر، يا تماشای تلويزيون هستيد لحظه يي كارتان را متوقف كنيد، به چشمانش نگاه كنيد، و در صورت لزوم از او بخواهيد بعد از اتمام كارتان با او صحبت خواهيد كرد. 4⃣ به او احساس گناه ندهيد. مثلا خسته شدم از دستت، پيرم كردي، كاش بميرم راحت بشم. به خاطر شما تو اين خراب شده موندم، تو هم لنگه بابات/مامانت هستی. 5⃣ از خجالتی بودن او در جمع حرفی به میان نیاورید، کودکان خجالتی در برابر حرف ديگران حساسند. کودکان خجالتی بیش از قضاوت های منفی به قضاوت های مثبت محتاج اند. 6⃣ در پی هر پیشرفت کوچکی او را تحسین کنید. "به تو افتخار می كنم كه.." ✍ ، دانشجوی دکترا، مشاور تربیتی ❀ @madaranee