درخت طوبی چیست و کجا قرار دارد؟ امام صادق علیه السلام فرمود: «طوبی، سزاوار کسی است که در دوران غیبت قائم علیه السلام از ما خاندان، به فرمان های ما چنگ زند و قلب وی، پس از ره یافتن، در انحراف نیفتند. پرسیدند:طوبی چیست؟ فرمود:درختی است در بهشت که در خانه علی بن ابی طالب علیه السلام ریشه دوانیده است. مؤمنی نیست جز آنکه در سرای او، شاخه ای از شاخه های آن درخت هست. (تفسیر صافی، ج 3، ص 70) مردی از یاران رسول خدا صلی الله علیه و آله همراه با گروهی بر آن حضرت میهمان شدند و سؤال کردند:درخت طوبی کجا است؟ فرمود:در فردوس، در سرای من. دیگری همان را پرسید؛ پاسخ آمد:در بهشت، در منزل امیر مؤمنان، علی(ع)، گفتند:چند لحظه پیش، همین را پرسیدیم:پاسخ دادی:در خانه من و اینک فرمودی:در خانه علی! پاسخ داد:سرای من و علی یک جا است. (بحارالأنوار، ج 8، ص 196، کتاب العدل، باب 23، الجنـة و نعیمها، ح 185) امام صادق(ع)، در تفسیر این آیه شریف فرمود: أَلَمْ تَرَ کَیْفَ ضَرَبَ اللَّهُ مَثَلًا کَلِمَةً طَیِّبَةً کَشَجَرَةٍ طَیِّبَةٍ أَصْلُهَا ثَابِتٌ وَفَرْعُهَا فِی السَّمَاءِ (سوره ابراهیم، آیه 24)؛ ترجمه:آیا ندیدی چگونه خداوند کلمه طیبه و گفتار پاکیزه را به درختی پاکیزه مثال زده که ریشه آن [در زمین] ثابت و شاخه آن در آسمان است؟ «مقصود، نبی اکرم و پیشوایان پس از او هستند که اصل ثابت و پا بر جا دارند، و مقصود از «فرعها» ولایت آن سروران است که باید به آن گردن نهاد و پذیرفت».( بحارالأنوار، ج 24، ص 141) واژه طوبی در قرآن، تنها یکبار در آیه 29 سوره رعد آمده است:«الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصّالِحاتِ طُوبی لَهُمْ وَحُسْنُ مَآبٍ»؛ «آنان که به خدا ایمان آورده و کارهای شایسته انجام داده اند، پاکیزه ترین (زندگی) نصیبشان است؛ و بهترین سرانجام ها». این واژه در زبان عربی، به معنای «پاکیزه تر» است. به جز واژه طوبی، تعابیر و واژه های دیگری نیز در قرآن آمده که در کنار یکدیگر، تصویری منسجم از معانی ظاهری و باطنی طوبی ارائه می کنند. مفسران معنای بسیاری برای این کلمه بیان نموده اند به طوری که در کتاب مجمع البیان، ده معنی برای آن ذکر شده است. علامه طباطبایی در تفسیر این آیه، به این ده ترجمه اشاره می کند که بیشتر آنها، ترجمه لفظی آیه بوده و به معنای زندگی پاک و فرح بخش و بهترین سرانجام برای کسانی است که ایمان می آورند و عمل صالح انجام می دهند. ایشان می گوید: طوبی درختی است در بهشت که ریشه اش در منزل رسول خدا می باشد و در خانه هر یک از مؤمنین شاخه ای از آن وجود دارد. (طباطبایی، 1370، ص489) @madarezirak