شکافتن ماه را دیده بودیم : اقْتَرَبَتِ السَّاعَةُ وَانشَقَّ الْقَمَرُ (قمر - 1) شکافت سنگ ها را هم : و إِنَّ مِنَ الْحِجَارَةِ لَمَا يَتَفَجَّرُ مِنْهُ الأَنْهَارُ وَإِنَّ مِنْهَا لَمَا يَشَّقَّقُ فَيَخْرُجُ مِنْهُ الْمَاء .... (بقره - 74) زمین هم به معجزه حق شکافت : فَخَسَفْنَا بِهِ وَبِدَارِهِ الْأَرْضَ ... (قصص - 81) نیل هم : أَنِ اضْرِب بِّعَصَاكَ الْبَحْرَ فَانفَلَقَ فَكَانَ كُلُّ فِرْقٍ كَالطَّوْدِ الْعَظِيمِ (شعرا - 63) شق البحر، شق القمر، شق الارض... این همه تکه تکه شدن ها معجزه بود! اما امان از معجزه ی مسجد کوفه .... امان از شکافتن سر مولا... دعا می کردیم دیگر نبینیم این معجزه سخت را، این آیت بزرگ و سنگین را... اما دوباره تکرار شد... . امان از کنار علقمه، پیشانی بلند عباس....