هر وقت یک رسول در جامعه بوده همیشه یکی به عنوان شاهد همراهی‌اش می‌کرده. شاهد، واسطه و رابط بین رسول و مردم است. یک تسهیلگر. کسی که خودش را وقف و حتی قربانی رسول می‌کند. سوره‌ی رعد به چنین شخصی می‌گوید: مَن عندهُ علمُ الكتاب؛ یعنی این آدم دنیاییست برای خودش. علومِ کتابِ آسمانی را در سینه دارد. اما خودش را به نفع رسول پنهان می‌کند... کارش همین است! نمونه معروفش را همه می‌شناسیم: جناب موسی و برادرش هارون! اما کمتر کسی خبر دارد که جناب ابراهیم و لوط هم چنین رابطه‌ای داشته‌اند. پیامبر ما هم امیرالمومنین را داشت. شاهدانِ حضرت امیر هم، دو فرزندش بودند. (که البته یکی از شگفتی‌های شخصیت امیرالمومنین این است که بعد از فقدان حضرت رسول، خودش را شاهد و حامیِ فرزندانش می‌داند. برای حفظ جان آنها تمام تلاشش را می‌کند و از سر ادب و تواضع به واسطه احترامی که برای پیامبر قائل است میراث او را عزیزتر از جان خودش می‌داند.) قابل حدس است که شاهدِ امام حسن، برادرش و شاهد حضرت سیدالشهداء، جناب قمر بنی هاشم می‌شود. چرا عاشورا یک فاجعه بود؟ شاید یکی از هزار دلیلش این باشد که در یک روز، رسول و شاهدش با هم کشته می‌شوند. این ضربه بسیار محکمی است که تقریباً دیگر جبران نمی‌شود... - چه کسی کنارِ امام سجاد بود؟ + نمی‌شناسیم! - امام باقر که را داشت؟! + معلوم نیست؟ - امام جواد با چه کسی در جامعه شناخته شد؟! + جواب این است که: اصلاً آیا آنگونه که باید، شناخته شد!؟ - امام زمان که را دارد؟! چند نفری را شاید به ذهن بیاورید... اما حکومت جهانی، شاهدانی در سراسر جهان لازم دارد... آیا او چنین شاهدانی دارد؟! اگر یکی مثل جناب ابوالفضل، کنار هر یک از امامان بود، دنیا چقدر متفاوت می‌شد؟! به نظر شما چرا نقل شده امام زمان خودشان را به هر مجلسی که در آن ذکر عمویشان عباس باشد، می‌رسانند؟! شاید می‌روند ببینند آیا آنجا کسی هست که عباس را بشناسد و مثل او شاهد بشود و یاری‌شان کند!؟! پ.ن: ما ممکن است توان شاهد شدن نداشته باشیم، ولی کمترین وظیفه‌مان شناختن شاهدها و حمایت از آنهاست. - ماجده محمدی @maae_maein @havaliekhoda313 @madarezirak