روزه به معنی محروم کردن خود از همه چیز به طور مطلق نیست. بلکه تنها امساک از مفطرات، آن هم از اذان صبح تا ادان مغرب است. در همین فاصله هم خیلی کارها مثل خوابیدن، روزه را باطل نمی‌کند. دوست اهلبیت در دنیا صائم است. یعنی یک مقدار لب خواسته‌هایش را تو می‌گذارد، لب قبایش را تو می‌گذارد که به زمین نکشد و گرد و خاک نکند. یعنی بیش از نیاز واقعیش در دنیا نمی‌خواهد، نه اینکه مطلقا از دنیا استفاده نکند. اگر این روزه‌ی مجاز را رعایت کند به حقیقت روزه یعنی امیر المؤمنین راه پیدا می‌کند. حاج اسماعیل دولابی (ره) @madarezirak