در تربیت، باید اول مسأله پدر حل شود. همیشه بحث ما در مسائل تربیتی این بوده است كه پدر با فرزند برخورد نفسانی می‌كند و برای سبك شدن و رفع خستگی كنار طفل می‌نشیند و بازی می‌كند! بازی با بچه‌ها به آنها شخصیت می‌دهد؛ بازی‌ كه درآن نشاط باشد، اما لغو نباشد. گاهی ما بازی می‌كنیم ولی افسار گسیختگی است. تفریح رسول اكرم (صلی الله علیه وآله) با بچه‌ها، منتهای شخصیت و روح دادن به آنها است؛ می‌رود توی بچه‌ها و بچه‌ها را با خود به عالم بالا می‌آورد. ولی وقتی ما با بچه ها بازی و تفریح می‌كنیم، بازی و تفریح ما، بازی و تفریح غافل است. در‌ حالیكه بازی و تفریح رسول اکرم بازی و تفریح ذاكر است. پدر اگر بداند چه مأموریتی دارد، با تفریح و بازی با فرزند خود، نه تنها پایین نمی‌رود، بلكه طفل هم بالا می‌آید. [استاد حائری شیرازی] @madarezirak