▪️شاخصه‌های محلۀ مطلوب (۱۹)/محور دوم: #رشد_در_محله
١۶. واجد نظام پرورشی قدرتمند در کنار نظام آموزشی
از تفاوت‌های اساسی نظام تعلیم و تربیت اسلامی-ایرانی با نظام غربی این است که در غرب، امر آموزش و پرورش به ابعاد علمی، فنی و تخصصی فروکاسته شده و امر تهذیب، تزکیه، رشد اخلاقی و پرورش روحی به کلی حذف می‌شود. پرورش اخلاقی در این نظام نهایتاً در شکل نوعی آموزش آداب رفتار اجتماعی خلاصه می‌شود که چون مبتنی بر مبانی روح‌شناسی و نفس‌شناسی وحیانی نیست، از اساس نمی‌توان آن را آموزش اخلاقی دانست. حتی در نظام گرته‌برداری شدۀ آموزشی در کشور ما، با وجود آنکه دروس پرورشی گنجانده شده، اما از آنجا که اصل این نظام ماهیتاً مدرن و اومانیستی است، دروس پرورشی در عمل به حاشیه رفته و هم از سوی مسئولان آموزش و پرورش، هم از سوی خانواده‌ها و هم دانش‌آموزان به عنوان نوعی وصلۀ ناجور تلقی می‌شود. حال آنکه در نظام تعلیم و تربیت اسلامی-ایرانی، این آموزش است که فرع بر پرورش لحاظ می‌شود و همگان علم بدون تزکیه و دانش منهای تهذیب نفس را از اساس نوعی وزر و وبال و ضدارزش قلمداد می‌کنند. بدیهی است که از دل این فرهنگ #پرورش‌محور نهادهایی چون مکتب‌خانه‌ها و مدارس جامع اسلامی-ایرانی بیرون می‌آید و از دل فرهنگ #آموزش‌محور غربی نهادهایی مانند مهد کودک و یا دانشگاه‌ها خارج می‌شود؛ نهادهایی که با ورود به جامعۀ اسلامی هرگز فرهنگ سازمانی خود را از دست ندادند و اصلی‌ترین بستر تغییر فرهنگ شدند. پس نظام آموزشی مطلوب در محلۀ مطلوب باید پرورش‌محور بوده و دارای یک نظام تهذیبی قدرتمند، جامع و همیشگی باشد.
@madineyefazele