تربیت هویت جنسیتی فرزندان «منظور از هویت جنسیتی، پذیرش ویژگی‌های زیستی، شناختی، عاطفی و اجتماعی هر یک از دختر و پسر است که به صورت متفاوت در دو جنس پدیدار می گردد. » تفكرات دینی ،تناسبات فرهنگی ، دیدگاه ها و حتی عملكرد والدین ، در برخورد با فرزند دختر و پسر ، اهمیت و تاثیر بسیاری در شکل گیری صحیح هویت جنسیتی فرزند ، خواهد داشت. هرگاه عملکرد والدین به به گونه ای باشد که فرزند از رفتار والدین چنین برداشت کند که برتری جنسیتی بین دو جنس ، وجود ندارد و هریک از دو جنس دختر و پسر با وجود تمام تفاوت های جسمی و روحی و روانی ، دارای ارزش وجودی هستند. در این صورت هست که فرزندان دارای هویت جنسیتی صحیح خواهند بود و هیچ گاه از جنسیت خود احساس نارضایتی و تنفر نمی کنند و به علت احساس رضایتمندی از جنسیت خود ، نقش های جنسیتی خود را در آینده به درستی انجام خواهند داد. والدین می بایست ، با ابرازهای احساسی و عاطفی و رفتارهای متناسب با هر یک از دختر و پسر، نقش جنسیتی هر یک از فرزندان دختر یا پسر را به آنها آموزش دهند تا هویت جنسیتی آنها تقویت گردد. همچنین رفتارهای والدین با یکدیگر نیز در شکل گیری هویت جنسیتی فرزندان ، موثر خواهد بود چراکه فرزندان، الگوسازی جنسیتی را از طریق همانندسازی خود با والدین آغاز می‌کنند و معمولا دختران ، همانندسازی با مادر دارند ، مادرانی که دایم ، در خانواده زنان را موجوداتی مظلوم معرفی می کنند که زیربار ظلم قرار دارند و حقوقشان پایمال می شود ، آزادی کمتری نسبت به مردان دارند و... ، در واقع به صورت ناخودآگاه ، با بیان نمودن این جملات ، احساس عدم رضایت از جنسیت خود را به دختران خود ، منتقل می نمایند زیرا نقش مادر در تربیت دختر بسیار مهم‌تر و جدی‌تر از پدر خواهد بود؛ چنان‌که رسول خدا (ص) می‌فرماید: «آمِرُوا النِّسَاءَ فِي بَنَاتِهِنَّ؛ امور دختران را به مادران آنها واگذارید. »