🌱🌸🌱🌸🌱🌸🌱﷽ (قسمت یازدهم) 🍃 در همه عبادات - خصوصا نماز كه سمت جامعيّت دارد و منزله آن در عبادات، منزله انسان كامل و اسم اعظم بلكه خود اسم اعظم است- اين دو مقام ⬅️ يعنى مقام عزّ ربوبيّت كه حقيقت است و مقام ذلّ عبوديّت كه رقيقه آن است، مرموز است. 🍃 در اعمال مستحبّی ⬅️ «قنوت» و در اعمال واجب ⬅️ «سجده»، ویژگی‌ اختصاصى‌ای دارند كه پس از اين، ان شاء اللّه به آن اشاره خواهم كرد. 🍃 بايد دانست كه عبوديّت مطلقه از بالاترین مراتب كمال و رفیع‌ترین مقامات انسانيّت است كه جز اكمل خلق اللّه - محمّد صلّى اللّه عليه و آله _ و ديگر اولياى كمّل كسى ديگر را از آن نصيبى نيست. 🍃 پاى عبوديّت دیگران، لنگ است و عبادت و عبوديّت آنها معلّل است. 🍃 فقط با قدم عبوديّت است که می‌توان به معراج حقيقى مطلق رسيد. 🍃 به همین خاطر، در آيه شريفه فرمايد: ✨ «سُبحانَ الّذى اسْرى بِعَبْدِهِ...» 🍃 قدم عبوديّت و جذبه ربوبيّت، سير داد آن ذات مقدّس را به معراج قرب و وصول. 🍃 در «تشهدّ» نماز - كه بازگشت از فناى مطلقی است كه در سجده حاصل شده - باز توجّه به عبوديّت قبل از توجّه به رسالت است. 🍃 و ممكن است اشاره به آن باشد كه مقام رسالت نيز در نتيجه جوهره عبوديّت است. 🍃 و اين مطلب را دنباله بلندی است كه از وظيفه اين اوراق خارج است. https://eitaa.com/madresehbagherain