بهائیت؛ از فرقه تا ایدئولوژی فرقه (heresy /sect) در لغت به معناى دسته، طایفه، مسلک، حزب، دسته، بخش، بریدن، قسمت کردن و گروهى از مردم آمده است. ر.ک: فرهنگ فارسى معین، محمد معین، تهران: ندا، 1381، ص 754؛ المنجد (عربى به فارسى) ترجمه محمد بندرریگى، تهران: نشر ایران، ج 2، ص 1320. در فرهنگ سیاسى این واژه در مورد بخشى از جامعه که از مذهب رسمى جدا شده یا به آئینى گرویده باشد که توسط همگان به رسمیت شناخته نشده است، به کار مى رود و هم مسامحتاً در مورد هر نوع جنبش جدائى طلب (ملى، زبانى، مذهبى، سیاسى و غیره) استفاده مى شود. فرهنگ علوم سیاسى، على آقا بخشى، مینو افشارى، تهران: چاپار، 1383، ص 611. در اصطلاح علم کلام نیز به عده اى از مردم گفته مى شود که به دلیل اختلاف در مسائل اعتقادى از پیروان یک دین جدا شده و عقاید و تبیین هاى خاصى از آن دین را انتخاب کنند. ر.ک: خاستگاه تشیع و پیدایش فرقه هاى شیعى در عصر امامان، على آقا نورى، قم: پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامى، 1385. چنانکه در طول تاریخ اسلام فرقه هاى متعددى بودند که به دلیل حوادث و وقایع گوناگون از جمع مسلمانان جدا شده اند. mafaz.ir/?p=55775 🆔@mafaz_news