موعود نجات بخش در عهد عتیق‌:(بخش اول) ✅ از روزی‌ که‌ رومیان‌ قدم‌ به‌ خاک‌ یهود نهادند آن‌ ملت‌ مغلوب‌ به‌ امید نجات‌ دهنده‌‌ای‌ از غیب‌ انواع ‌شداید و مظالم‌ را تحمل‌ می‌‌کردند و منتظر ظهور منجی‌ بودند. در آثار دینی یهود یعنی اسفار تورات و دیگر کتابهای انبیای آنان همواره، به موعود اشاره شده است. اگر در مجموع آنچه در آثار مقدس یهودی آمده است تامل شود، چهره سه موعود، در آنها ترسیم می‌شود: 🔺حضرت مسیح(ع) 🔺حضرت محمد (ص) 🔺حضرت منجی آخرالزمان (عج) ✅ با این حساب، انتظار در یهودیت کیفیتی ویژه می‌یابد و چون این قوم، نه به حضرت مسیح و نه بر حضرت محمد به هیچ کدام نگرویدند، به طبع موعود آنان هنوز ظهور نکرده است. لذا در بحث موعود، بسیار حساس هستند و شاید بیشتر از سایر اقوام به انتظار و آمادگی برای ظهور فکری کنند (حکیمی،1376: 55). ✅ در آیین یهود منجی با عنوان #ماشیح (Messiah” “ که از لغت عبری “Mashihk” مشتق شده است) شناخته می‌شود که به معنی کسی است که به وسیله خدا برای پادشاهی تدهین و غسل داده شده است و #یهودیان را به سرزمین موعودشان باز می‌گرداند و دوران طلایی را آغاز می‌کند (The World Religions Reader,P.3). اعتقاد به منجی اغلب به کسی اشاره می‌کند که به وسیله خداوند برای نقشی حیاتی در وقایع و جریانات آخرالزمان انتخاب شده است. ✅ ظهور منجی از یک عصر اتوپیایی خبر می‌دهد. برای بسیاری از یهودیان این به معنای پادشاهی خداوند و یا پادشاهی بهشتی است. در بسیاری از موارد عصر اتوپیایی بعد از دوره‌ای با ظلم و جور و بحران‌های شدید به وقوع خواهد پیوست. دورانی از رنجها و فجایع بزرگ غالبا به عنوان علامتی از نزدیک بودن ظهور منجی در نظر گرفته می‌شود. جنبش‌های منجی گرایانه اغلب زمانی که مردم تصور می‌کنند که دنیایشان قرار است پاره پاره شود و یا مورد تهاجم قرار گیرد، بروز پیدا می‌کند. براساس تلمود چنین اوقاتی نشان دهنده جای پای منجی است (Encyclopedia of Millennialism and Millennial of Movements, p.245 ). 📚منجی موعود در ادیان‌ بزرگ قبل‌ از اسلام- مهین عرب @mafaz_news