در راستای جست و جو مقالاتی که بیان کننده نقش بانوان در اجتماع بود به این مطالب برخوردم که باهم می خوانیم: وجود ذی‌جود حضرت خدیجه(س) نقش مهمی در شکل‌گیری تمدن اسلامی داشت. او تمام اموال خود را بدون هیچ چشم‌داشتی برای توسعه و تقویت اسلام صرف کرد و اگر همراهی این بانوی بزرگ اسلام نبود برای گسترش اسلام مسیر سختی در پیش بود. شخصیت والا و کار بزرگی که او انجام داد سبب شد همیشه مورد احترام پیامبر الهی(ص) و خاندان نبوت و اهل بیت(ع) قرار داشته باشد. ام‌المؤمنین حضرت خدیجه کبری(س) غیر از اینکه همسر پیامبر(ص) بود، شخصیتی متعالی داشت. او بر زمان اشراف داشت و حرکت می‌کرد نه در زمان. او نه تنها موقعیت‌شناس، بصیر، آرمان‌خواه، آگاه و به دور از حاکمیت اشرافی زمان خود بود بلکه با استدلال منطقی و زندگی هدفمند و عقلانیت؛ تحلیل درستی از آینده داشت. او تابع محض خدای متعال بود و غیر از ذات اقدس الهی چیزی را نمی‌پرستید. چنین شخصیت ممتازی می‌توانست جایگاه رسالت را درک کند و در کنار مقام رسالت اثرگذاری داشته باشد. حضرت خدیجه(س) از داشته‌های خود برای تقویت جبهه حق استفاده کرد و الگویی برای جامعه ما شد. نمونه‌هایی از حرکت حضرت خدیجه(س) را در اربعین حسینی شاهد هستیم، آنجا که مردم بسیاری در عراق و ایران از مال خود برای پذیرایی از زائران حسینی می‌گذرند یا در مراسم شب‌های قدر و... مردم از داشته‌های خود برای برپایی آموزه‌های دینی عبور می‌کنند، همه این موارد نشأت گرفته از روح بلند حضرت خدیجه(س) است.