کشت و کار گندم را کسی کاشت؛ خربزه نمی تواند درو کند. درخت گردو؛ هندوانه به عمل نمی آورد. جناب شیر؛ خرگوش نمی زاید. کوه در گوشه ای نشسته و صدای پژواک ما را تکرار می کند. جهان فعل است و کارهای ما یک فریاد که گوش همانی را می شنود که گفته شده است. زندگی؛ کاشتن است. بذر نشاندن در دل این و آن! سنگ زدن به کینه و خشم ها! داس برداشتن برای درو کردن حسادت ها! کاشتن و درو کردن است. تو اگر گفتی؛ سلام؛ سلام خواهی شنید. تو اگر گفتی؛ خفه، خفه خواهی شنید. تو اگر رفتی به عیادت؛ عیادت خواهند آمد. تو اگر نشستی بر عیب ها؛ عیب تو بر کوه خواهند گفت. من اگر کفش مهمان را جفت کردم؛ سفره پهن ساختم؛ ایزد در بیابان سفره بهشتی پهن می کند. من اگر دست بلند کردم بر گوش برادر زدم؛ برادری دیگر در گوش من نوازش نخواهد کرد. هر چه بکاری همان خواهد رویید. امام حسن عسکری علیه السلام : «مَن يَزرَع خَيرا يَحصُد غِبطَةً» هر کس خوبی بکارد، خوبی برداشت می کند. [بحار الأنوار ، ج 78 ، ص 373 ] ✍️#سید_جواد_محمدزاده https://eitaa.com/mahammmadzadeseyedjavad