علی علیه السلام سحر که بلند می‌شد #حال‌عجیبی داشت؛ وقتی نگاهش به #آسمان‌پرستاره خدا می‌افتاد چنین می‌خواند: انَّ فی خَلْقِ السَّمواتِ وَ الْارْضِ وَ اخْتِلافِ اللَّیلِ وَ النَّهارِ لَایاتٍ لِاولِی الْالْبابِ. الَّذینَ یذْکرونَ اللهَ قِیامــاً وَ قُعـــوداً وَ عَلی‏ جُنوبِهِمْ وَ یتَفَکرونَ فی خَلْقِ السَّمواتِ وَ الْارْضِ رَبَّنا مـــــا خَلَقْتَ هـــذا باطِلًا سُبْحانَک فَقِنا عَذابَ النّارِ . به خدا قسم لذاتی که یک مرد با ایـمان در آن وقت شب- که بلنــد می‌شود و چشمـش به آسمان پــر ستاره می‏‌افتد و این چند آیه قــرآن را که #صـدای‌هستی است و از قلب وجود برخاسته است می‌خواند و با هستی هم‌صــــدا می‌شود- احساس می‌کند، بـرابـر است با یک عمر لذت مادی در این دنیا. استاد مطهری🌱•° @maharatha313