پاسخ به شبهه سلام علیکم . ✍مردگی که تنها به جسم نیست ، هزاران انسانی که نفس میکشند فقط مرده متحرک هستند . فهمیدنش تلاش نمیخواهد افکار پوسیده و حقیرشان داد میزند. آنها ملاک زنده و مرده بودن رو فقط حیات جسمی میبینن نه حیات جسمی و روحی . اِنقدر حقیر. اِنقدر کوته بین و تک بعدی. اگر زنده بودن به خوردن و خوابیدن و شهوت هست حیوانات و درندگان از بعضی انسان ها زنده تر هستن. امامان ما زنده اند و از هر زنده زنده تر . مگر نه اینکه ملاک حیات اثرگذاری ست . آن هم اثر گذاری مفید و سازنده. امامانی که نه تنها در زمان حیات جسمانی شان پناه یتیمان و فقرا بودند ، ثروت شان را برای بی سرپرستان خرج میکردند ، بلکه فرهنگ والای زندگی شان به ما آموخت در دنیا انسانی زندگی کنیم نه مثل حیواناتِ انسان نمایی که دنیا دید از هم ماسک میدزدند ، مردان و زنان سالخورده و پیر را به حال خود در بدترین شرایط رها میکنند و میگویند همان بهتر که فقرا بمیرند تا جامعه یک دست شود. این انسان ها محصول کارخانه لجن زار تفکر بی خدایی ست. تفکر بی امامی ست . کرونا کنار همه ی بدی ها خوبی هایی هم داشت . همه فهمیدن فرهنگ بی خدایی و بی امامی چه لنج زار کثیفی ست . در همین دنیایِ وحشتناک در گوشه ی دیگر دنیا امامزاده ها ، مساجد ، حسینیه ها ، هیئت ها و حتی خانه های مومنین محل دوخت ماسک شد ، آن هم برای همه ی مردم محل تجمیع و بسته بندی و تحویل مواد ضد عفونی شد ، آن هم برای همه مردم محل گرفتن آب میوه و شربت شد برای بیماران و پرستاران محل جمع آوری گوشت وومرغ و برنج شد برای نیازمندان و فقیران همه ی اینها بخش کوچکی از حال و روز تربیت یافته های امامان ماست. کمک های پولی و مالی هم بیانش نیاز نیست. انسانیت به حرف نیست به عمل است. فقر همیشه مالی نیست فکری هم هست . خطرناک تر از فقر مالی فقر فکری ست. تا زمانی که از افکار پوسیده مادی دست برنداریم نه آبادانی هست نه شادمانی در آخر به قول سعدی سعدیا مرد نکونام نمیرد هرگز .