✍ دوران نوجوانی برزخ بین کودکی و جوانی ست . در این دوران نوجوان نه کودک است که مسائل مهم را نفهمد و نه جوان است که پختگی نسبی به دست آورده باشد بهمین خاطر شک و تردید زیاد دامن او را می گیرد . همه چیز برایش سوال میشود . از خدا بگیرید تا پیامبر و امام و تقلید و شفاعت و شر و خیر و جبر و اختیار و جهنم و بهشت و همه و همه ... 👈ما در این وضعیت چگونه باید با او مواجه شویم ؟ آیا باید به محض دیدن تردید های او نگران و عصبانی شویم یا باید شک او را مدیریت کنیم تا به نتایج درست و سر منزل یقین برسد ؟ ✅شهید مطهری ذیل آیه لا اکراه فی الدین می فرماید عقاید یک امر درونی است و امر درونی با تحمیل بیرونی در هیچ کس ایجاد نمی شود و اگر کسی با اهرم بیرونی( خجالت و اصرار و ترس) عقیده ای را پذیرفت به محض اینکه آن اهرم برداشته شد به عقیده اولیه خودش برمی گردد. به همین خاطر شک های نوجوان شما را نگران نکند. 🔹اگر برایش مثلا مسئله ای مثل نماز و حجاب سوال است زمینه اقناع فکری و احساس خوب قلبی را برایش فراهم کنید تا خودش به نتیجه درست برسد . اگر امری برای کسی "درونی" شد هیچ امر "بیرونی" نمی تواند آن را از نوجوان ما بگیرد. پس #زمینه ی پذیرش را ایجاد کنیم.