این جمله آیت الله بهجت پرده از یک واقعیت در عالم انسان بر میدارد. انسان اگر در " سرازیری گناه " افتاد و گناه روی گناه شد و توبه نکرد و همین طور جلو رفت به نحوی که حالتش حالت " طغیان " شد ، دست به انکار می زند ، دست به تکذیب میزند و اگر غفلتش فراگیر شد دست به تمسخر هم میزند. تمسخر هر چیزی که نشانه ای از خدا دارد ... قرآن ، امام ، عالم ربانی ، هیئت ، مداح اهل بیت و ... سرانجام این حالت ، بیماری است که دوایش فقط مرگ است مگر خدا لطفی کند و بخواهد و برگردد. @maharatha313