این جمله آیت الله بهجت پرده از یک واقعیت در عالم انسان بر میدارد.
انسان اگر در " سرازیری گناه " افتاد و گناه روی گناه شد و توبه نکرد و همین طور جلو رفت به نحوی که حالتش حالت
" طغیان " شد ، دست به انکار می زند ، دست به تکذیب میزند و اگر غفلتش فراگیر شد دست به تمسخر هم میزند. تمسخر هر چیزی که نشانه ای از خدا دارد ...
قرآن ، امام ، عالم ربانی ، هیئت ، مداح اهل بیت و ...
سرانجام این حالت ، بیماری است که دوایش فقط مرگ است مگر خدا لطفی کند و بخواهد و برگردد.
@maharatha313