. 💫 مهدا | 🔸 زمانی که فرزندانمان کوچک‌اند، نسبت به رفتار‌های اشتباه آنها صبرمان بیشتر است و در کنار خنده‌هایش، اشک‌هایش را هم تاب می‌آوریم، در کنار تمیزی و عطر و بویش، کثیفی و بوی تعفن کهنه یا پوشکش را تحمل می‌کنیم و در کنار سلامت و شادابی‌اش، بر بیماری و ناخوشی او صبر می‌نماییم و... 🔹 اما وقتی بزرگ‌تر می‌شود، به جای اینکه صبرمان بیشتر شود برعکس اندک می‌شود و دیگر آن‌ها را بر نمی‌تابیم. وقتی مرتکب اشتباه می‌شوند با تندی به آن‌ها می‌تازیم و سرزنش و توبیخشان می‌کنیم، در حالی که وقتی کوچک بودند و روی لباسمان خرابکاری می‌کردند در عین ناراحتی می‌خندیدیم و بعد از تمیز کردنش، لپش را محکم بوسیده و نوازشش می‌کردیم. ❓چرا با بزرگ شدن آن‌ها صبر ما کمتر می‌شود؟ ✅ علت آن است که وقتی کوچک‌اند تقریبا همه‌ی اشتباهات آن‌ها را غیر عمد و سهوی می‌دانیم و مقصر قلمدادشان نمی‌کنیم، ولی از سنی که زبان باز می‌کنند کم کم بیشتر اشتباهاتشان را عمدی و اختیاری می‌دانیم و زمانی که به نوجوانی می‌رسند، تمام رفتار‌هایشان را برنامه ریزی شده و عمدی تلقی می‌کنیم و بر آن‌ها برچسب توطئه‌گر و حیله‌گر می‌زنیم. 👈 خطای ما در این است که رشد عقل را در فرزندانمان دلیل بر این می‌دانیم که آن‌ها نباید خطایی مرتکب شوند و مانند فرشته‌ها پاک و بی‌عیب باشند. ═══❀ ⃟⃟ ⃟🌸 ⃟✤════ 📩 جهت آغاز ارتباط، به سامانه پیامکی و یا ادمین کانال پیام یا پیامک دهید: 🆔➲ @mahda_center ☎️➲ 09226915957 🥰 مرکز تخصصی خانواده و سبک‌زندگی🌱 شما هم دعوتید 🤗👇 ❀ ⃟⃟ ⃟🌸 ⃟✤@MahdaCenter❀ ⃟⃟ ⃟🌸 ⃟✤