═─═ঊঈঊ🌿🌸🌿ঈঊঈ═─═ #حكمت13: 1⃣: لطفا با مثالی ملموس این کلام را توضیح بفرمایید. #جواب: ✳️ به نظر می رسد که نیازی به توضیح ندارد. 👈این حکمت در واقع بیانی است در خصوص ضرورت شکر نعمت و رابطه بین شکر و حفظ نعمت و رابطه بین عدم شکر شایسته با زوال نعمت هاست. 🔴مثال آن در #حکمت11 پیرامون نعمت قدرت یافتن بر کسی است که روزگاری به تو ستم شخصی کرده و حالا انتقام از او در توان توست ولی عفو او نشانه شکرگذاری تو. 2⃣:بهترین روش استفاده از نعمتهای الهی چیست ؟ #جواب: ✳️در این جا منظور امام راه استفاده از نعمتها نیست : 🔰بلکه مقصود این است که وقتی نشانه های نعمت های الهی برای تو آشکار است ، بواسطه غفلت از شکرگذاری یا کم شکرگذاری کردن از او ، نعمت را ناقص دریافت نکنی . ⭕️ بنابراین بار اصلی معنایی این حکمت مساله شکر گذاری آنهم شکر کافی است . ⏪در عبارت عربی حضرت میفرمایند" قِلّةُ الشکر" بواسطه کم شکر کردن نعمت را ضایع نکنی . ⚜ بنابراین انسانی که میخواهد نعمتهای خدا برای او کامل شود ، همان مقدار نعمتهای الهی که به او تفضل شده را خوب شکر گذاری کند: 🔸چه شکرگذاری قلبی (باور کند این نعمتها از طرف خداست ) 🔸چه شکرگذاری زبانی 🔸و چه شکرگذاری عملی(به کار بردن نعمتهای الهی در چیزی که رضایت خدا در آن است .) ⏪در معارف دینی یکی از نشانه های خوبی و بدی انسانها و نیز یکی از اسباب و مایه های آزمایش بندگان، دنیای حرام است. ✅اگرچه مطلبی که خواهرمان بیان فرمودند مصداقی از یکی از سنت های الهی می باشد اما ما در فهم متن حدیث نمی توانیم با وجود معنای نص یا لااقل ظاهر، به سمت معنایی دور برویم که برای استنادش به متن نیازمند واسطه ها و توجیه خای خاص بشویم. ⏪در متن حضرت میفرماید إذا أقبلت الدنيا.... نه اینکه وقتی خدا بخواهد کسی را با دنیا امتحان کند. صریحا سخن از اقبال و ادبار دنیا و نتیجه و نشانه اش می باشد. البته ما هم عرض کردیم که اقبال و ادبار دنیا در بطن خود سنت ابتلا و امتحان را هم دارد. 🖋حجت‌الاسلام مهدوی ارفع 🆔 @mahdavi_tebyan ═─═ঊঈঊ🌿🌸🌿ঈঊঈ═─═