1⃣⬅️القابِ مبارکی در این زیارت نامه آمده، که حاوی نکات بسیار ارزنده‌ای است. تنها در این زیارت نامه، لقب نورانی «سراج» برای حضرت مهدی علیه‌السلام به کار برده شده است. در هیچ دعا و زیارت نامه‌ای، این لقب برای آن حضرت به‌کار برده نشده است. در کنار نام هر یک از ائمه علیهم‌السلام وصفی قرار داده‌شده‌است، مانند: «الطاهر الطهر» که توصیف امام هفتم علیه‌السلام است؛ ولی در مورد امام یازدهم فقط می گوییم: دوازدهمین پیشوا، وصی و جانشین توست؛ گویا عظمتِ امام مهدی (ارواحنافداه) توصیفی برای پدر بزرگوارشان است.
لقب‌های امام زمان علیه‌السلام در این زیارت نامه عبارت است از:
1. «نورک»: امام مهدی علیه‌السلام نور خداوند است. در دعاهای فراوانی، به این لقب آن حضرت اشاره‌شده است، مانند: «السلام علیک یا نورالله الذی یهتدی به المهتدون»
2. «سراجک»: یوسف زهرا سلام‌الله علیها در این عصر، تنها چراغ راه هدایت است. او «سراج الله» است و تاریکی‌ها را می‌زداید و چشم‌ها و دل‌ها را به خداوند متعال متوجه می‌نماید. در قرآن کریم نیز آخرین پیامبر الهی صلی الله علیه و آله به «سراج» تشبیه شده است
3. «ولی ولیک»: حضرت مهدی علیه‌السلام «ولی الله الاعظم» است زائران حضرت معصومه سلام‌الله علیها با زمزمه این عبارت، اعتراف به پذیرش ولایتِ آخرین پیشوای آسمانی می‌نمایند.
4. «وصی وصیک»: امام حسن عسکری (علیه سلام)چند لحظه پیش از شهادتش، به فرزند بزرگوارش فرمود: «آبشر یا بُنی، فانتَ صاحب‌الزمان، و انتَ المهدی، و انتَ حجة الله علی ارضه و انتَ ولدی و وصیی؛ فرزندم، مژده باد بر تو، که صاحب‌الزمان هستی. تو مهدی و حجّت خدا بر روی زمین، و فرزند و جانشین من هستی».
5. «حجتک علی خلقک»: حضرت مهدی علیه‌السلام «حجةالله» است. این لقب از مشهورترین لقب‌های آن حضرت است و بیشتر محدثان آن را ذکر کرده‌اند و در بسیاری از ادعیه به چشم می‌خورد. از قید «علی خلقک» استفاده می‌شود که آن حضرت، بر تمام مخلوقات حجّت است و زمین هیچ گاه خالی از حجّت نیست و حجّت خدا در این عصر، گرچه غایب است، ولی حاضر است.