نگاه حضرت امام (ره) به مناسبت‌ها و اعیاد نگاهی ویژه است. به عنوان نمونه سخنرانی‌های او را در روز «زن» و «نیمه‌ی شعبان کنار هم بگذارید و مقایسه کنید. این دو مناسبت از نگاه امام اعتباری و تقویمی نیستند بلکه نوعی حقیقت سلوکی هستند که انسان باید به آنها تشرف پیدا کند. تعبیر ایشان «داخل شدن» در روز و مناسبت است. امام جان‌مایه‌ی این ایام را در بستر حرکت سلوکی و کمالی و با‌ کلیدواژه‌ی «قیام» روایت می‌کنند؛ می‌گویند گرامی داشتن این روزها به معنای این است که قیام کنی وگرنه «تو داخل در این روز» نیستی. مثلاً در روز زن میگویند اگر چنانچه زن مانند صدیقه ی طاهره (س) عزم جهاد نکرده نباشد هنوز داخل در روز زن نشده است. خب این زاویه دید به کلی با نگاه تقویمی و فانتزی موجود متفاوت است. اعياد ما خیلی غیرسیاسی، غیرحرکتی و راکد گرامی داشته می‌شود. @Mahdi_Takallou