مادرانی که در مسیر سرنوشت‌ساز تربیت کودک، به هر دلیلی پدر را حذف می‌کنند، ناخواسته به کودک آسیب رسانده‌اند. نفس حضور موثر و مشارکت پدر در امورتربیتی، موجب می‌شود که کودک، پدر را صاحب قدرت بداند و به او تکیه کند. هنگامی که پدر، از مسئولیت پدری کنار می‌کشد یا کنار گذاشته می‌شود، ناخودآگاه این تصور برای کودک ایجاد می‌شود که پدرش، شخصیتی ضعیف است و از پس کارها بر نمی‌آید. در نتیجه فرزند، به‌طور طبیعی نمی‌تواند به فردی ضعیف تکیه کند و رابطه سالم او با پدرش، مخدوش می‌شود و برایش خلاهایی ایجاد می‌کند که با هیچ چیز دیگری پُر نمی‌شوند. (✍کتاب اخلاق پدری) @mahdiakhundi