#دعای_احتجاب سید بن طاووس در کتاب شریف مهج الدعوات از امیرالمؤمنین علیه السلام این دعا را با فضایل و فواید زیادی نقل می کند که رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم قسم یاد کردند که اگر کسی خدا را به اسماء موجود در این دعا بخواند دعایش مستجاب است و برای هر حاجتی ازجمله آمرزش گناهان، رفع غم و اندوه و ظلم و تعدّی و کفایت از ظالمان، شفای مجنون و آسانی وضع حمل، رفع گرسنگی و تشنگی، و حفظ خانه از آتش سوزی، بسیار مؤثر است و … دعای احتجاب از ادعیه ای است که اولیا همتی تمام در خواندن آن داشتند. مرحوم آیت الله سید عبدالکریم کشمیری رحمه الله می فرمودند:« پدرم به من گفت اگر خواندن این دعا را ترک کنی تو را عاق می کنم و خود ایشان به آن مقید بودند و گاهی در روز ، هفت بار آن را می خواندند و سزوار است که در هر مرتبه خواندن دعا صدقه مختصری بپردازند». (بحارالانوار، محمد باقر مجلسی، ج۹۱، ص۴۰۲) ————————— ✅ متن و ترجمه ی فارسی دعای شریف احتجاب اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْئَلُکَ یَا مَنِ احْتَجَبَ بِشُعَاعِ نُورِهِ عَنْ نَوَاظِرِ خَلْقِهِ خداوندا؛همانا درخواست میکنم ترا اى کسیکه به سبب پرتو نور خود از نظرهای مخلوقاتش پنهان است، یَا مَنْ تَسَربَلَ بِالْجَلَالِ وَ الْعَظَمَهِ وَ اشْتَهَرَ بِالتَّجَبُّرِ فِی قُدْسِهِ اى کسی که پوشیده است لباس جلال و بزرگى را و مشهورشده به صاحبیّت جبروت درمنزّه بودنش، یَا مَنْ تَعَالَی بِالْجَلَالِ وَ الْکِبْرِیَاءِ فِی تَفَرُّدِ مَجْدِهِ اى کسی که بلندمرتبه است به سبب جلالت و بزرگوارى در تنهائى شرفش، یَا مَن اِنقَادَتِ الْاُمُورُ بِاَزِمَّتِهَا طَوْعاً لِاَمرِهِ اى کسی که اطاعت نمودهاند از چیزها به تمامى اطاعت کردن مر فرمان او را، یَا مَنْ قَامَتِ السَّمَاوَاتُ وَ الْاَرَضُونَ مُجِیبَاتٌ لِدَعوَتِهِ اى کسى که آسمانها و زمینها به پاى ایستادهاند در حالى که خواندن او را جواب دهندهاند، یَا مَنْ زَیَّنَ السَّمَاءَ بِالنُّجُومِ الطَّالِعَهِ وَ جَعَلَهَا هَادِیَهً لِخَلْقِهِ اى کسی که آسمان رابه ستارههاى طلوعکننده زینت بخشیده وآنهارا راهنمائى براى مخلوقات خود گردانیده است، یَا مَنْ اَنَارَ الْقَمَر الْمُنِیرَ فِی سَوَادِ اللَّیْلِ الْمُظْلِمِ بِلُطْفِهِ اى کسی که ماه روشن را در سیاهى شب تاریک به لطف خود روشن کرده است، یَا مَنْ اَنَارَ الشَّمْسَ الْمُنِیرَهَ وَ جَعَلَهَا مَعَاشاً لِخَلْقِهِ وَ جَعَلَهَا مُفَرِّقَهً بَیْنَ اللَّیْلِ وَ النَّهَارِ بِعَظَمَتِهِ اى کسی که آفتاب روشن را نورانى گردانیده است و آن را سبب زندگانى براى خلق خود گردانیده و آنرا جداکننده میان شب و روز گردانیده به بزرگى خود، یَا مَنِ اسْتَوْجَبَ الشُّکْرَ بِنَشْرِ سَحَائِبِ نِعَمِهِ اى کسی که سزاوار است شکر را به سبب پهن نمودن ابرهاى نعمتهاى خود. اَسئَلُکَ بِمَعَاقِدِ الْعِزِّ مِنْ عَرْشِکَ وَ مُنْتَهَی الرَّحْمَهِ مِنْ کِتَابِکَ درخواست میکنم ترا به مواضع انعقاد عزّت از عرش تو و به منتهاى شفقت از کتاب تو وَ بِکُلِّ اِسْمٍ هُوَ لَکَ سَمَّیْتَ بِهِ نَفْسَکَ اَوِ اسْتَاثَرْتَ بِهِ فِی عِلْمِ الْغَیْبِ عِنْدَکَ و به هر نامى که آن از براى تو است که به آن خود را نامیدهاى یا آن را در علم پنهان نزد خود اختیار کردهاى وَ بِکُلِّ اسْمٍ هُوَ لَکَ اَنزَلْتَهُ فِی کِتَابِکَ و به هر نامى که آن از براى توست که نازل نمودهاى تو آن را در کتاب خود اَوْ اَثْبَتَّهُ فِی قُلُوبِ الصَّافِّینَ الْحَافِّینَ حَوْلَ عَرْشِکَ یا ثابت نمودهاى تو آن را در دلهاى صف کشندگان و طوافکنندگان دور عرش تو فَتَرَاجَعَتِ الْقُلُوبُ إِلَى الصُّدُورِ عَنِ الْبَیَانِ بِإِخْلَاصِ الْوَحْدَانِیَّهِ وَ تَحْقِیقِ الْفَرْدَانِیَّهِ مُقِرَّهً لَکَ بِالْعُبُودِیَّهِ پس برگشتهاند دلها به سوى سینهها از تفحّص نمودن به خالص نمودن یگانگى ترا و تحقیق نمودن بىهمتائى ترا در حالى که به بندگى تو اقرار دارند وَ اَنَّکَ اَنتَ اللَّهُ، اَنتَ اللَّهُ، اَنتَ اللَّهُ، لَا إِلَهَ إِلَّا اَنتَ و به آن که تو خدائى، تو خدائى، تو خدائى، نیست خدائى مگر تو وَ اَسئَلُکَ بِالْأسْمَاءِ الَّتِی تَجَلَّیْتَ بِهَا لِلْکَلِیمِ عَلَى الْجَبَلِ الْعَظِیمِ و درخواست میکنم ترا به نامهائى که ظاهر نمودهاى تو آنها را براى موسى بر کوه بزرگ، فَلَمَّا بَدَا شُعَاعُ نُورِ الْحُجُبِ مِنْ بَهَاءِ الْعَظَمَهِ خَرَّتِ الْجِبَالُ مُتَدَکْدِکَهً لِعَظَمَتِکَ وَ جَلَالِکَ وَ هَیْبَتِکَ وَ خَوْفاً مِنْ سَطْوَتِکَ رَاهِبَهً مِنْکَ پس چون ظاهر شد شعاع روشنى حجابهاى تو از روشنى بزرگى تو کوهها از هم پاشیدند در حالى که هموار گردیدنداز جهت بزرگى و جلال تو و دور باشى تو و از جهت ترس از قهر تو در حالى که از تو ترسانند فَلَا إِلَهَ إِلَّا أنتَ فَلَا إِلَهَ إِلَّا أنتَ فَلَا إِلَهَ إِلَّا أنتَ