ادامه از صفحه ۲ 🌷امام صادق(علیه السلام) مى فرماید: «إِنَّهُ لَیْسَ مِنَّا مَنْ لَمْ یُحْسِنْ صُحْبَةَ مَنْ صَحِبَهُ وَمُرَافَقَةَ مَنْ رَافَقَه; آن کس که با دوستانش خوشرفتارى نکند و با رفیقش رفاقت نداشته باشد از ما نیست».(3) 🔴این دستورات که نمونه هاى فراوان دیگرى نیز در روایات دارد بر خلاف چیزى است که در دنیاى مادى امروز معمول است; 😞 نه در زندگى با دوستان خود عشق می ورزند و نه بعد از مرگشان بر آنها اشک مى ریزند. ⁉️زیرا در دنیاى مادى عواطف را درک نمى کنند و همواره دنبال منافع مادى خویشند. 🌱در تاریخ اسلام نمونه هاى زیادى براى آنچه در بالا آمد دیده مى شود که بعد از مرگ افراد نیکوکار شهر آنها یکپارچه عزا شد و در حیاتشان دوستان پروانه وار گرد آنها بودند(4). (5) * پی نوشت: (1). بحارالانوار، ج 66، ص 368، ح 4. (2). غررالحکم، ص 415، ح 9486. (3). بحارالانوار، ج 71، ص 161، ح 21. (4). مرحوم علامه شوشترى و ابن ابى الحدید نمونه هایى را در اینجا آورده اند که براى پرهیز از طولانى شدن بحث از ذکر آنها خوددارى شد. (5). سند گفتار حکیمانه: مرحوم صدوق پیش از سیّد رضى این حکمت را ضمن وصیتى که امام امیرالمؤمنین على(علیه السلام) به فرزندش «محمد بن حنفیه» کرده است آورده و «سبط بن جوزى» که بعد از سیّد رضى مى زیسته آن را در کتاب تذکره خود با سند متصلى به «ابو حمزه ثمالى» ذکر کرده که نشان مى دهد آن را از جاى دیگر گرفته، زیرا سیّد رضى اشاره اى به سند این حدیث ننموده است. همچنین شیخ طوسى در کتاب امالى از امام باقر(علیه السلام) آن را نقل نموده و مى نویسد هنگامى که امام امیر مؤمنان(علیه السلام) در حال احتضار بود فرزندانش حسن و حسین و محمد بن حنفیه و فرزندان خردسال خود را نیز دعوت کرد و وصیت هایى به آنها کرد و در آخرش جمله اى فرمود که شباهت با حکمت مورد بحث دارد و از آن نیز استفاده مى شود که شیخ طوسى آن را از منبع دیگرى به دست آورده است. (مصادر نهج البلاغه، ج 4، ص 12). ۳ از ۳ حکمت دهم #حکمت_های_نهج_البلاغه به کانال اطلاع رسانی مهدیه بزرگ ساری بپیوندید🌸 ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ 💢مهدیه یعنی خانه امام زمان علیه السلام💢 ╭─═ঊঈ🌸یامهدی🌸ঊঈ═─╮    🆔️ https://eitaa.com/joinchat/344719566C925c7e2a87 ╰─═ঊঈ🍃یامهدی🍃ঊঈ═─╯