ادامه از صفحه ۲ حکمت سیزدهم ✨روایات فراوانى درباره اهمیت شکر از پیغمبر اکرم(صلى الله علیه وآله) و امامان معصوم(علیهم السلام)به دست ما رسیده که اهمیت این فضیلت انسانى را آشکار مى سازد. 🌷امام صادق(علیه السلام) مى فرماید: «إِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَجَلَّ أَنْعَمَ عَلَى قَوْم بِالْمَوَاهِبِ فَلَمْ یَشْکُرُوا فَصَارَتْ عَلَیْهِمْ وَبَالاً وَابْتَلَى قَوْماً بِالْمَصَائِبِ فَصَبَرُوا فَصَارَتْ عَلَیْهِمْ نِعْمَةً; خداوند متعال به گروهى از مردم نعمت داد، اما آنها شکرش را به جا نیاوردند در نتیجه آن متاع مایه وبالشان شد و گروهى از مردم را به مصائبى گرفتار کرد لکن آنها صبر کردند و (شکرگزار بودند) در نتیجه مصیبت ها به نعمت ها تبدیل شد».(5) ❓در اینجا دو سؤال باقى مى ماند: نخست این که حقیقت شکر چیست؟ 🤲 شکر سه مرحله دارد: ⬅️مرحله قلبى که انسان از نعمت هاى خدا خشنود و راضى و سپاسگزار باشد ⬅️ و مرحله زبانى که آنچه را درون قلب اوست بر زبان جارى سازد. ⬅️ ولى از همه مهم تر مرحله عملى شکر است و آن به طور شفاف این است که از نعمت هاى الهى درست بهره بردارى کند و اهداف این مواهب را در نظر گیرد و به سوى آن اهداف حرکت کند. ✨ اگر خدا عقلى براى درک نیک و بد به او داده از این عقل در مسیر شیطنت استفاده نکند و اگر او را مشمول موهبت آزادى کرده از این آزادى براى پیشرفت و تکامل بهره گیرد نه در مسیر بى بند و بارى و گناه و فساد همچنین در مورد اعضاى بدن که هر کدام موهبتى عظیم است و در مورد مال و ثروت و فرزند و همسر. ⚠️ بسیارند کسانى که شکر قلبى و زبانى دارند; ولى در مرحله شکر عملى مقصرند. 🤲اگر در مفهوم شکر به آن گونه که در بالا گفته شد دقت کنیم فلسفه آن نیز روشن مى شود، زیرا این مواهب مال ما نیست، از سوى دیگرى است و آن را براى اهداف خاصى آفریده و اگر در غیر آن اهداف به کار گرفته شود خیانت در آن نعمت است. ❓از اینجا پاسخ سؤال دیگرى نیز روشن مى شود که خدا چه نیازى به تشکر و سپاسگزارى ما دارد. ممکن است انسان ها با سپاسگزارى تشویق شوند و آرامش روحى پیدا کنند. خدا که نیازى به اینها ندارد. 👌ولى از آنچه در بالا گفته شد فهمیدیم که سخن از نیاز خدا در میان نیست; سخن از نیاز من است که اگر نعمت ها و مواهب الهى را که براى اهداف خاصى است در غیر آن به کار گیرم طبیعى است که از آن محروم خواهم شد، زیرا خداوند حکیم است و حکیم این مواهب را به افراد لایق و وظیفه شناس مى دهد. 🍃اضافه بر این کسانى که نعمت هاى الهى را ضایع مى کنند و در غیر اهداف آن مصرف مى نمایند در واقع اهانتى به ساحت قدس پروردگار کرده اند و از این جهت درخور عقوبتى هستند.(6) * پی نوشت: (1). «أطراف» جمع «طَرَف» در اینجا به معناى آغاز هر چیزى است به قرینه «اَقْصاها» که در جمله بعد آمده، و به معناى انتهاى چیزى است. (2). ابراهیم، آیه 7. (3). سبأ، آیه 15. (4). سبأ، آیه 17. (5). بحارالانوار، ج 68، ص 41، ح 31. (6). سند گفتار حکیمانه: پیش از مرحوم سیّد رضى ابوعثمان جاحظ عین همین عبارت را در کلمات خود آورده و بعید نیست که سیّد رضى از او روایت کرده باشد و از کسانى که بعد از مرحوم سیّد رضى بوده اند جماعتى آن را در کتاب هاى خود آورده اند از جمله قاضى قضاعى در دستور معالم الحکم و آمدى در غررالحکم و زمخشرى در ربیع الابرار. (مصادر نهج البلاغه، ج 4، ص 15). در کتاب تمام نهج البلاغه این سخن حکمت آمیز در لا به لاى دستورى که امام(علیه السلام) به یارانش درباره آداب دین و دنیا تعلیم داده آمده است. (تمام نهج البلاغه، ص 719) ۳ از ۳ حکمت سیزدهم #حکمت_های_نهج_البلاغه 📌 به کانال اطلاع رسانی مهدیه بزرگ ساری بپیوندید🌸 ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ 💢مهدیه یعنی خانه امام زمان علیه السلام💢 ╭─═ঊঈ🌸یامهدی🌸ঊঈ═─╮    🆔️ https://eitaa.com/joinchat/344719566C925c7e2a87 ╰─═ঊঈ🍃یامهدی🍃ঊঈ═─╯