✨به نام خدا. ص ۱ از ۳ حکمت ۳۷ 🌴ترجمه و شرح حکمت ۳۷ نهج البلاغه 🌷امیر المومنین علی علیه السلام(اخلاقی) 🔴 نهی از تشریفات بیجا متن نهج البلاغه وَ قَدْ لَقِيَهُ عِنْدَ مَسِيرِهِ إِلَى الشَّامِ دَهَاقِينُ الْأَنْبَارِ فَتَرَجَّلُوا لَهُ وَ اشْتَدُّوا بَيْنَ يَدَيْهِ، فَقَالَ(علیه السلام): مَا هَذَا الَّذِي صَنَعْتُمُوهُ؟ فَقَالُوا خُلُقٌ مِنَّا نُعَظِّمُ بِهِ أُمَرَاءَنَا. فَقَالَ وَ اللَّهِ مَا يَنْتَفِعُ بِهَذَا أُمَرَاؤُكُمْ، وَ إِنَّكُمْ لَتَشُقُّونَ عَلَى أَنْفُسِكُمْ فِي دُنْيَاكُمْ وَ تَشْقَوْنَ بِهِ فِي [أُخْرَاكُمْ] آخِرَتِكُمْ؛ وَ مَا أَخْسَرَ الْمَشَقَّةَ وَرَاءَهَا الْعِقَابُ، وَ أَرْبَحَ الدَّعَةَ مَعَهَا الْأَمَانُ مِنَ النَّار. فرهنگ لغت فرهنگ‏ نهج‏ البلاغه (رحیمی نیا) الدَّهَاقِين: دهقانان. انْبَار: يكى از شهرهاى عراق. تَرَجَّلُوا: (از اسبان خود) پياده شدند. اشْتَدُّوا: شتافتند. تَشُقُّونَ: به مشقت مى اندازيد. تَشْقَونَ: شقاوت مند مى شويد. الدَّعَة: آرامش.   ترجمه: مرحوم عبدالحمید آیتی رحمة الله علیه هنگامى كه به شام مى رفت، دهقانان شهر انبار به ديدارش آمدند. از اسبها پياده شدند و پيشاپيش او دويدند. پرسيد: اين چه كار است كه مى كنيد؟ گفتند كه اين عادت ماست در بزرگداشت فرمانروايانمان. امام (ع) فرمود: اين كارى است كه اميرانتان از آن سود نبردند و شما خود را در زندگى خود به مشقت مى افكنيد و در آخرت به بدبختى گرفتار مى آييد. چه زيانبار است مشقتى كه در پى آن عذاب باشد و چه سودمند است آسودگى همراه با ايمنى از عذاب خدا.  #حکمت_های_نهج_البلاغه