حضرت حسین (ع) در شب عاشورا یک جور سخن گفت و در روز عاشورا یک جوردیگر؛
شب عاشورا سخن از نمی‌خواهم، احتیاج ندارم، بروید، بیعتم را برداشتم بود ولی روز عاشورا می‌گوید: بیائید به من کمک کنید، آیا یاور و مددکاری هست؟ هل من ناصر ینصرنی؟
شب صحبت می‌کند تا مبادا خبیثی در بین طیب‌ها باشد و روز سخن می‌گوید تا مبادا طیبی در بین خبیث‌ها مانده باشد. شب غربال می‌کند تا فقط صالحان بمانند و روز غربال می‌کند تا فقط اشقیاء در مقابل او ایستاده باشند.
آن‌که در عرفه آن‌چنان می‌گرید، می‌تواند در عاشورا جهانی را این‌چنین بگریاند.
[آیت الله حائری شیرازی]
عضو شوید 👈 کانال شام آخر