ڪوچہ از ذوق عبور تو خیابان مے شود
آسمان از بغض تو ابرے و گریان مے شود
هرڪجا پا میگذارے دور تو جمعیتے است
با حضور گرم تو دریا بیابان مے شود
مو پریشان مے ڪنے و باد مستت مے شود
تا بہ مویت مے رسد یڪ شهر طوفان مے شود
آنقدر زیبا و جذابے ڪہ پیش پاے تو
لالہ سر خم میڪند یڪ دشت حیران مے شود
هم زمین رام تو و هم آسمانها هم زمان
جن و انسان با نگاهت تحت فرمان مے شود
منطق عقل و دل و دین را ڪہ برهم میزنے
ڪافرم باشد بہ عشق تو مسلمان مے شود
هر بتے را بشڪنم پاے تو سجدہ مے ڪنم
چون ڪہ مقصودم تویے آتش گلستان مے شود...