[۷/۱۹،‏ ۰۶:۰۸] توجه:: *┅═﷽═┅* *"اهمیت و ارزش قربانی"* *✍️از امام محمد باقر(علیه السلام) روایت شده که همانا خداوند دو عمل را دوست دارد، یکی اطعام و خوراندن غذا یا مهمانی دادن دوم خون ریختن یعنى ذبح گوسفند، شتر و یا هر حیوان حلال گوشت دیگر و توزیع گوشت بین نیازمندان* *سیره و روش بزرگان دین مثل حضرت امام خمینی رضوان الله تعالی علیه نیز همین بود. امام برای سلامتی و رفع گرفتاری پول می دادند تا گوسفندی بخرند و ذبح کنند و گوشت آن را بین فقرا تقسیم کنند* *از امام صادق(علیه السلام) در مورد علت قربانی کردن فرمود:«همانا قربانی، گناهان صاحبش را می‌ریزد و باعث آمرزش آنها می‌شود* 📚 (علل الشرائع، ج ۲، ص ۴۳۷) https://chat.whatsapp.com/JJOwd8g02etH8Jy9d86FsJ [۷/۱۹،‏ ۰۶:۰۸] توجه:: *┅═✧﷽✧═┅* *"احکام و آداب عقیقه"* ✍ *آیت الله مکارم:{از ديدگاه اسلام، كودك از زمان طفوليّت ـ و حتّي قبل از تولّد ـ داراي جايگاه ويژه و حقوق خاصّي است و بر والدين لازم است، با مراعات و توجّه به آن، راه سعادت فرزند را هموار سازند. تربيت فرزند صالح و رساندن او به سعادت و كمال مطلوب، از بدو تولّد آغاز مي‌شود: از اذان و اقامه گفتن در گوش او، نام نيك بر او نهادن و تلاش براي رسيدگي و مراقبت از كودك، تا فراهم ساختن فراگيري صحيح و آموزش‌هاي لازم و مفيد و رشد و شكوفايي خصلت‌هاي پاك انساني در او از جمله اموري كه در اسلام، سفارش شده است، عقيقه براي فرزند است. منظور از عقيقه، قرباني‌كردن گوسفند و مانند آن براي فرزند است.* *مرحوم «علاّمه مجلسي» در كتاب «حلية المتّقين» به طور مشروح و گويا، آداب عقيقه را ذكر كرده است كه ما فشرده‌اي از آن را در اين جا مي‌آوريم* https://chat.whatsapp.com/JJOwd8g02etH8Jy9d86FsJ *عقيقه براي فرزند، بر كسي كه قادر بر آن باشد، سنّت مؤكّد است، و بهتر آن است كه در روز هفتم تولد، واقع شود، و اگر تأخير افتاد، تا زمان بلوغ فرزند، بر پدر سنّت و مستحب است که برای فرزندش عقیقه کند ولي بعد از بلوغ ـ تا آخر عمر ـ بر خودش سنّت و مستحب است كه عقيقه‌اش را انجام دهد* *در احاديث زيادي نقل شده است كه هر فرزندي در گرو عقيقه است؛ يعني اگر براي او عقيقه نكنند، ممكن است آن فرزند در معرض حوادث ناگوار قرار گيرد.* *در حديثي آمده است كه از امام صادق (علیه السلام) پرسيدند: ما براي عقيقه، گوسفندي را نيافتيم، آيا اجازه مي‌دهيد، قيمتش را صدقه دهيم؟ امام فرمود: جستجو كنيد تا گوسفندي بيابيد، زيرا خداوند دوست دارد، خوراندن طعام و ريختن خون گوسفند براي اين منظور را* *در حديث معتبري نقل شده است كه شخصي از امام صادق (علیه السلام) پرسيد: نمي‌دانم پدرم براي من عقيقه كرده است يا نه؟ فرمود: عقيقه بكن، آن مرد نيز در سن پيري، براي خود عقيقه كرد! در حديث ديگري از همان حضرت نقل شده است: «فرزند را در روز هفتم، نام مي‌گذارند و عقيقه مي‌كنند، و سر او را مي‌تراشند و موي سرش را با نقره وزن مي‌كنند و آن نقره را صدقه می دهند و ران عقيقه را براي قابله مي‌فرستند و باقي را براي مردم اطعام مي‌كنند و يا به نيازمندان مي‌دهند»* *امام صادق (علیه السلام) در حديث ديگري به يكي از يارانش فرمود: «هرگاه پسري، يا دختري براي تو متولّد شود، در روز هفتم تولدش، گوسفندي يا شتري را برای او عقيقه كن و براي او نامگذاري نما و سرش را بتراش و به وزن موي سرش طلا، يا نقره صدقه بده»* https://chat.whatsapp.com/JJOwd8g02etH8Jy9d86FsJ *در حديث ديگري وارد شده است كه لااقل به ده نفر از مسلمانان اطعام كنند و خود آنان (پدر و مادر) از گوشت عقيقه نخورند! (اين كار نوعي ايثار است)* *مشهور ميان علما آن است كه عقيقه بايد گوسفند يا شتر، و يا بُز باشد. از امام باقر (علیه السلام) نقل شده است كه رسول خدا (صلی الله علیه وآله) در روز ولادت امام حسن و امام حسين، در گوش آنها اذان گفتند و حضرت فاطمه (سلام الله علیها) در روز هفتم تولد، براي آنان عقيقه كرد و پاي گوسفند را همراه با يك سكّه طلا، براي قابله فرستادند. اگر عقيقه شتر است، بايد پنج سال يا بيشتر داشته باشد و اگر بز است از يك سال بالاتر باشد. و اگر گوسفند است؛ سنّ او كمتر از شش ماه نباشد، و اگر بيشتر باشد، بهتر است. عقيقه شرايط ديگر هم دارد، از جمله آن كه: نبايد بيضه‌اش را كشيده باشند و شاخ او شكسته و گوشش بريده نباشد و بسيار لاغر و كور نباشد و به گونه‌اي لنگ نباشد كه راه رفتن براي او دشوار باشد* *ولي در حديث معتبري از امام صادق (علیه السلام) نقل شده است كه عقيقه همانند «قرباني» نيست؛هر گوسفندي كه باشد خوب است. (هر چند داشتن آن صفات كه در بالا آمد، بهتر است) و گوسفند نر و ماده هر دو كافي است و اگر نر باشد بهتر است. اگر حيوان براي عقيقه موجود نباشد، صبر كنند تا فراهم شود.براي دعوت از مردم، براي خوردن عقيقه، شرط نيست كه فقير باشند؛ ولي دعوت كردن از فقيران آبرومند و صالحان، بهتر است.*