دلنوشته‌ی فاطمیه! ▪️به ما آموخته‌اند در ماه میهمانی خداوند، هر شب پس از ستایش پروردگار مهربان، دست به آسمان بلند کنیم و در لابه‌لای اشک‌هایمان به آفریدگار متعال بگوییم: بار خدایا! پروردگارا! کریما! منعما! مهربانا! ما به سوی تو گلایه آورده‌ایم! ما به درگاه تو شکایت آورده‌ایم! برای ... از دست دادن پیامبرمان ... که انتهای رحمت بود و مهربانی ... و غیبت پیشوایمان ... که همه‌ی نعمت است و دلسوزی ... زیادی دشمنانمان ... کمی تعدادمان ... شدّت بلاهایی که سرتاپایمان را فراگرفته ... و این که زمانه سر ناسازگاری با ما گذاشته است ... اکنون که به خیمه‌ی عزای مادرِ سادات پناه آورده‌ایم ... باید به بارگاه مجیب‌الدعوات و سامع‌الاصوات گلایه کنیم برای ... از دست دادن مادرمان که باطن شب قدر است ... و از شکسته شدن پهلویشان ... داغِ میخ آهنین بر سینه‌ی مبارکشان ... سیلی خوردن رویشان ... کشته شدن محسنشان ... سوزانده شدن در خانه‌شان ... ضربات غلاف شمشیر بر بازویشان ... و شکسته شدن حرمتشان ... فقط و فقط، به جرم دفاع و تنها نگذاشتن امام زمانشان! و دعا کنیم که خداوند به حقّ مادر شهیده‌ی اهل بیت علیهم‌السّلام، فرج آخرین ستاره‌ی این آسمان را برساند! "َاللَّهُمَّ إِنَّا نَشْكُو إِلَيْكَ..... @mhdiyebandareanzali